Przed burzą – UFC Fight Night, Brown vs Silva

WALKA WIECZORU

170 lbs: Matt Brown vs Erick Silva

W najważniejszym pojedynku gali czekają nas nie lada fajerwerki – rozpędzony serią sześciu kolejnych zwycięstw Matt Brown (18-11, 11-5 UFC) skrzyżuje rękawice z wiecznie niespełnionym talentem w osobie Ericka Silvy (16-4, 4-3 UFC), który za nieco ponad miesiąc obchodził będzie swoje 30. urodziny. Jak na dobrze rokującego zawodnika jest to wiek już nieco zaawansowany, ale… zostawmy to.

Nie będę ukrywał, że słysząc pierwszy raz o tym zestawieniu przed kilkoma miesiącami, bez większego zastanowienia skłaniałem się ku Brownowi – chyba trochę na uproszczonym, jak oceniam z perspektywy czasu, założeniu, że Matt świetnie prezentował się w ostatnich walkach, podczas gdy Silva przegrał oba pojedynki, w których mierzył się z klasowymi rywalami. Drugi, trzeci i piąty rzut oka na to starcie doprowadziły mnie jednak do wniosków zgoła odmiennych od tych pierwotnych.

Matt Brown swoich szans – wcale nie małych, co to, to nie! – poszukiwać musi przede wszystkim w stójce, bowiem w parterze lepszym zawodnikiem jest bez wątpienia Erick Silva. Jakimi stójkowymi umiejętnościami, które zagrozić mogą Silvie, dysponuje Amerykanin? Cóż, uwielbiam jego styl, prawdopodobnie tak, jak i Ty, Czytelniku, ale nie można dłużej udawać… Nieśmiertelny jest od strony technicznej surowy do granic możliwości, by nie rzec dosadniej – drewniany. Jego praca na nogach jest fatalna, porusza się sztywno, jest powolny i ślamazarny. Nie ma nokautującego ciosu, ale raczej zasypuje rywali całymi seriami uderzeń w poszukiwaniu skończenia.

Jego najmocniejszą stroną jest jego styl – to dzięki sposobowi, w jaki toczy walki, jest w stanie je wygrywać. Braki techniczne nadrabia niebywałą agresją, twardą szczęką i nieustanną presją, którą zmusza rywala do permanentnej obrony, ograniczając jego zapędy ofensywne do minimum. Przeciwnicy Browna myślą raczej o tym, jak uchronić się przed tym szaleńcem, zamiast próbować wykorzystać jego momentami przerażające nieumiarkowanie w agresji. Tak, Brown nie jest braćmi Diaz czy Conorem McGregorem, którzy pomimo wywierania presji na przeciwnikach starają się cały czas trzymać ich na końcu swoich pięści (pomijając klincz w przypadku Nicka) – Matt po prostu goni swoich oponentów, często i gęsto w swoim pościgu całkowicie zapominając o defensywie, co uchodzi mu póki co płazem dzięki twardej szczęce i niezłomnej woli walki. Wchodzi w półdystans bez żadnej gardy i stamtąd próbuje łokci, kolan czy krótkich ciosów.

Berserker mode Browna to jednak miecz obosieczny – zapewnia mu zwycięstwa w starciach z rywalami, którzy ulegają jego presji, gubiąc się pod naporem nieustannych ataków, ale i prowadzi do tego, że co wytrawniejsi uderzacze znajdą wiele okazji, w których człapiący za nimi Amerykanin narażony będzie na kontry. Czynił tak i Stephen Thompson, który przegrał, bo nie miał żadnych zapasów, a także Jordan Mein, który powalił Matta Browna pięknym ciosem na korpus, ale wypuścił zwycięstwo z rąk, rzucając się za Amerykaninem do parteru i dając mu tym samym sporo czasu na odpoczynek.

Czy Erick Silva jest zawodnikiem, który świetnie czuje się w kontrze? Niekoniecznie. Brazylijczyk będzie jednak dysponował, zwłaszcza na początku walki, gargantuiczną przewagą szybkości, dynamiki, eksplozywności i zwinności. W otwierających rundach, dopóki kondycja dopisuje, porusza się niezwykle lekko, umiejętnie odchodząc od siatki i dobrze kontrolując dystans. Jego przewaga w aspekcie mobilności i wyczucia czasu i dystansu będzie bardzo duża – dramatycznie duża. Żaden z ostatnich przeciwników Browna, wliczając w to Stephena Thompsona i Jordana Meina nie był tak szybki i ekspozywny. To zupełnie nowe zagrożenia, któremu stawić czoło będzie musiał Nieśmiertelny. Pomimo tego, że klincz to domena Browna, to i Silva w tej płaszczyźnie czuje się całkiem nieźle, ochoczo ściągając głowę rywala na kolano. Mimo tego, nie ma co jednak zaklinać rzeczywistości – walki pod siatką poszukiwał będzie Amerykanin, nie Brazylijczyk.

Raz po raz przytacza się dwie dotychczasowe (tej z Carlo Praterem nie wliczam) porażki Indio w oktagonie jako dowód na jego słabość i przereklamowanie. Dwie sprawy warto w tym kontekście poruszyć.

Po pierwsze – Brazylijczyk miał swoje okazje na skończenie zarówno Jona Fitcha, jak i Dong Hyun Kima, a obaj to bardzo dobrzy zawodnicy. Tego pierwszego uratował wówczas jego defensywny grappling, tego drugiego – szaleństwo Silvy, który mając naruszonego Koreańczyka, rzucał potężnymi i niecelnymi sierpami.

Po drugie natomiast – odpowiedz sobie, Czytelniku, na pytanie, jak bardzo podobny do Fitcha i Kima jest Matt Brown? Co przemawia za tym, by postawę Silvy z tych dwóch porażek przekładać na rywalizację z Nieśmiertelnym? Otóż, uwaga, uwaga, o ile Fitch i Kim stylistycznie prezentują się podobnie, będąc agresywnymi zapaśnikami, którzy nieustannie szukają obalenia i pracy z góry, tak Matt Brown zupełnie się w tą charakterystykę nie wpisuje. Zupełnie! Jest agresywny, owszem, ale jest kickbokserem, brawlerem, szuka rozwiązań w stójce, ewentualnie w klinczu, nie w parterze! Brazylijczykowi odejdzie zatem jedno poważne zmartwienie, z którym borykał się w tamtejszych bojach – nie będzie mianowicie musiał obawiać się sprowadzeń ze strony Browna. Świadomość tego, że Matt nie będzie obalał – a jeśli będzie, to raczej na swoją zgubę, przynajmniej w pierwszych rundach – odgrywać będzie niebagatelne znaczenie w tym pojedynku, pozwalając Brazylijczykowi w pełni skoncentrować się na walce w stójce, lepiej zarządzać kondycją itd.

Amerykanin przygotowywał się do tego pojedynku z Jonem Fitchem, szlifując mocno zapasy. Nie jestem przekonany, czy Silva za wszelką cenę, a nawet za minimalną cenę, poszukiwał będzie sprowadzenia. Jeśli walka przeniesie się do parteru, spodziewam się, że Brazylijczyk błyskawicznie zdobędzie plecy Amerykanina i go podda. To, co Indio zrobił z bardzo zdolnym w płaszczyźnie grapplingowej Jasonem Highem, jest dla mnie wystarczającym dowodem na to, że Brown nie ma czego szukać w parterze w konfrontacji z Brazylijczykiem.

Czy wszystko to oznacza, że Amerykanin jest bez szans? Słabsza stójka, niepewne zapasy, słabszy parter? Absolutnie nie! Brown jak najbardziej może wyjść z tego starcia zwycięsko. Jego styl in your face, mothermother będzie niewygodny dla Silvy i może okazać się też mocno deprymujący. Nie można zapominać też o tym, że przecież Brazylijczyk jest wielkim fanem wszelkiego rodzaju spinning shits – pierwszym, co zrobił w starciu z zawodnikiem, który marzył o tym, by przenieść walkę do parteru, czyli Dong Hyun Kimem, było rzucenie obrotowego łokcia! Bardzo rozsądnie… A zatem nieustanna presja Amerykanina w połączeniu z jego twardą szczęką a także efektownym, ale często opłakanym w skutkach szaleństwem Silvy mogą doprowadzić do wiktorii Nieśmiertelnego.

Warto też wspomnieć o jeszcze jednym aspekcie, który przemawiał będzie za Amerykaninem. Walczy u siebie. Silva natomiast z 7 walk w UFC aż 6 stoczył w Brazylii. Walcząc w Stanach Zjednoczonych, pokonał co prawda Charliego Brennemana, ale nie ulega wątpliwości, że rywalizacja na obczyźnie służyć mu nie będzie.

Z drugiej strony natomiast trudno zignorować fakt, że Brown wraca po kontuzji, która spowodowała, że musiał wycofać się ze starcia z Carlosem Conditem. W jakiej będzie formie? Czy po urazie dwóch dysków w plecach nie ma już żadnego śladu?

Jak obaj prezentują się od strony kondycyjnej? Amerykanin jej tytanem nie jest, ale ostatnimi czasy nie musiał tego udowadniać, odprawiając przeciwników najpóźniej w drugiej rundzie. Co do kondycji Ericka Silvy natomiast… Tak, wiem, wyglądał słabo w drugiej rundzie obu przegranych walk. Weźmy jednak pod uwagę jeden kluczowy czynnik. No, może dwa. Po pierwsze – tamte pojedynki toczone były w bardzo szybkim tempie i poza Fitchem i kilkoma innymi zawodnikami na świecie prawdopodobnie każdy byłby w nich zmęczony nie mniej niż Silva (Kim był). Po drugie – Brazylijczyk musiał nieustannie myśleć o obronie przed obaleniami. To nie tylko utrudnia ofensywę w stójce, ale i negatywnie wpływa na zarządzanie kondycją. Takich problemów w starciu z Brownem nie przewiduję. Natomiast absolutnie nie wykluczam, że jednak Brazylijczyk będzie mocno zmęczony po pierwszych pięciu minutach – a to na skutek mocy i eksplozywności, które wkłada w każde uderzenie. Rzuca je z bardzo złymi intencjami, nieustannie szukając nokautu – a to pochłania masę energii.

Uważam, że Erick Silva posiada wszelkie cechy fizyczne i niezbędne umiejętności techniczne, by wyjść zwycięsko ze starcia z Brownem. Ba, by go znokautować! Amerykanin to jednak kawał twardego skurczybyka, który niedostatki techniczne z ogromną nawiązką nadrabia niczym niezmąconą agresją, kreatywną brutalnością (łokcie, kolana) oraz ogromnym sercem do walki i twardą szczęką. Myślę jednak, że skreślanie Brazylijczyka nie ma podstaw – przegrał z zawodnikami całkowicie różnymi stylistycznie od Matta Browna, pozostałych deklasując. Nie mierzył się z żadną elitą, to jasne, ale i z sześciu zwycięstw Browna do kilku możemy podejść z pewną dozą ostrożności.

Silva nie jest słabym zawodnikiem. Oczekiwania względem jego osoby, mocno podkręcone przez UFC oraz jego efektowny do granic absurdu styl walki, były jednak zbyt wygórowanie w konfrontacji z problemami, z którymi przyszło mu mierzyć się w rywalizacji z Jonem Fitchem i Hyun Dong Kimem. Matt Brown oznacza problemy zupełnie innego sortu.

Zwycięzca: Erick Silva przez (T)KO

BUKMACHER MMA

Erick jest w ocenie bukmacherów mocnym faworytem – kurs na jego wygraną wynosi około 1.45, podczas gdy za każdą złotówkę postawioną na Matta Browna w wypadku jego zwycięstwa otrzymamy około 2.85. Biorąc pod uwagę, że delikatnie skłaniam się ku Brazylijczykowi, kurs na Amerykanina wydaje się atrakcyjniejszy. W ramach pewnika dorzucić możemy też zakład na to, że walka nie potrwa pięciu rund.

Propozycja – zwycięstwa Matta Browna (2.85), walka nie potrwa 5 rund (1.20)