UFC 175 – wyniki i relacja

Wyniki i relacja z gali UFC 175, na której Chris Weidman będzie bronił pasa mistrzowskiego w walce z Lyoto Machidą.

185 lbs: Chris Weidman > Lyoto Machida (decyzje jednogłośna)

Chris Weidman pojedynkiem z Lyoto Machidą potwierdził, że może stać się legendą, a jego panowanie w dywizji średniej może potrwać bardzo długo. Od początku Amerykanin zepchnął Brazylijczyka do głębokiej defensywy, nieustannie zagrażając pretendentowi obaleniami, ale też będąc ostrożnym i nie dając szansy na kontry rywalowi – jeśli już takowe dochodziły celu, Weidmanowi w sukurs przychodziło diablo twarda szczęka. Gdy wydawało się, że po trzech rundach ten pojedynek jest już rozstrzygnięty, w czwartej rytm złapał w końcu Machida, trafiając kilkoma mocnymi ciosami i kopnięciami – wcześniej takowymi posyłał rywali do snu, ale Weidman zdawał się nie robić sobie nic z tych uderzeń. W ostatniej rundzie obaj zawodnicy byli już bardzo mocno zmęczeni i więcej było tam siły charakteru i determinacji – zwłaszcza w wykonaniu Brazylijczyka – niż techniki. Ostatecznie Weidman w pełni zasłużenie obronił pas mistrzowski i teraz czeka prawdopodobnie na Vitora Belforta.

135 lbs: Ronda Rousey > Alexis Davis (KO)

Ronda Rousey potrzebowała 16 sekund, by ubić Alexis Davis. Najpierw trafiła mocnym prawym w półdystansie, dołożyła kolano, rzuciła rywalką jak szmacianą kukłą i zasypała półprzytomną już wówczas pretendentkę gradem ciosów, zmuszając sędziego Yvesa Lavigne’a do przerwania pojedynku.

185 lbs: Uriah Hall > Thiago Santos (decyzja jednogłośna)

Thiago Santos sprawił olbrzymie problemy Uriahowi Hallowi, który po raz kolejny nie był tak aktywny, jak można było od niego oczekiwać. Na domiar złego w pierwszej rundzie złamał palec u nogi, co bez wątpienia wpłynęło na jego dyspozycję. Walka przez pełne niemal 15 minut odbywała się w stójce, gdzie obaj zawodnicy mieli swoje momenty i walka mogła pójść w obie strony, choć w mojej ocenie to Brazylijczyk prezentował się lepiej i nie przegrał tej walki. Gdy Hall przyspieszał, opuszczając nisko ręce, imitując Andersona Silvę, miał nawet pewne sukcesy, ale takich momentów nie było wiele.

Nie mam wątpliwości, że Hall to bardziej utalentowany zawodnik, który może zajść dalej niż Santos i z tej, trochę kuriozalnej perspektywy jego zwycięstwo jest dobre, ale…

135 lbs: Russell Doane > Marcus Brimage (decyzja niejednogłośna)

Russell Doane zdominował Marcusa Brimage’a w parterze w pierwszej rundzie, ale od drugiej ten ostatni zaczął odzyskiwać rezon i regularnie okopywać nogi Hawajczyka. Doprowadziło to do patowej sytuacji, w której obawiający się kolejnych lowkingów Doane rzadko atakował, natomiast obawiający się sprowadzenia Brimage koncentrował się tylko na kopnięciach na nogi. Tak czy inaczej, w drugiej rundzie lepiej zaprezentował się Brimage, trzecia natomiast była bardzo wyrównana. Osobiście punktowałem ją dla Brimage’a, ale przypuszczam, że przyznanie jej Doane’owi da się wybronić.

135 lbs: Urijah Faber > Alex Caceres (poddanie – duszenie zza pleców)

Urijah Faber w pierwszej rundzie zdominował z góry Alexa Caceresa, zasypując go gradem mocnych łokci. W drugiej odsłonie nie prezentował się już tak dobrze – Bruce Leeroy był w stanie wybronić kilku sprowadzeń, nieźle radził sobie w klinczu, w stójce trafił kilkoma mocnymi ciosami. Na przestrzeni całego pojedynku wiele ryzykował, próbując za wszelką cenę wydostać się spod Fabera, gdy ten znajdował się na górze. W trzeciej rundzie ta niedbałość kosztowała go porażkę – po jednym z obaleń Urijaha próbował szybko wstać, ale zostawił szyję, którą błyskawicznie oplótł Faber, notując kolejną wygraną.

California Kid był prawdopodobnie i tak na drodze do zwycięstwa na punkty, ale trzeba przyznać, że Caceres zaprezentował się przyzwoicie, stawiając chwilami bardzo trudne warunki Faberowi.

170 lbs: Kenny Robertson > Ildemar Alcantara (decyzja jednogłośna)

Kenny Robertson zademonstrował absolutną wyższość zapaśniczą nad bezradnym z pleców Ildemarem Alcantarą, częstując Brazylijczyka gradem mocnych ciosów z góry. Młodszy z braci Alcantara nie był w stanie utrzyma walki w stójce, która była jedyną płaszczyzną, w której zanotował minimalne sukcesy. Zwyciężając w trzech z czterech ostatnich walk, Robertson wywalczył sobie prawo do walki z zawodnikami znajdującymi się w bliżej niż dalej czołowej piętnastki.

185 lbs: Bruno Santos > Chris Camozzi (decyzje niejednogłośna)

Bruno Santos i Chris Camozzi dali bardzo słabe widowisko. Amerykanin był lepszy w pierwszej rundzie, punktując w stójce po średnio efektownych akcjach, natomiast w dwóch kolejnych dawał się bezmyślnie obalać. Santos, jak to miewa w zwyczaju, nie robił z góry prawie nic, koncentrując się na utrzymywaniu kontroli i od czasu do czasu przechodząc pozycję, by chwilę potem znów trafiać do gardy. Z dołu to Amerykanin wyrządził dużo większe szkody na twarzy Santosa, zwłaszcza w drugiej rundzie, ale sędziowie nie mają w zwyczaju punktować rund na korzyść zawodnika będącego na plecach – i nie inaczej było tym razem.

Po trzeciej porażce z rzędu – w fatalnym na domiar złego stylu – Camozzi powinien pożegnać się z organizacją, choć pewnie jeszcze dostanie ostatnią szansę. Santos natomiast… nie wiem, czy ktoś chce go jeszcze oglądać, ale skoro wygrał… Myślę, że Joe Silva wymyśli kogoś, komu rzuci Brazylijczyka na pożarcie.

135 lbs: Rob Font > George Roop (KO)

Rob Font od początku polował na potężny prawy, z którego ostatnimi czasy jest znany. Zanim jednak dopiął swego, pokazał bardzo dobrą pracę na nogach, będąc przez większość czasu nieuchwytnym celem dla Georege’a Roopa. Ogromna dynamika przy skracaniu dystansu i ciężka prawica uprzedzająca ciasny (niewystarczająco) lewy sierpowy wieżowca doprowadziły do jednego z najdziwaczniejszych upadków po ciosie w UFC. Przyjąwszy na szczękę prawy Fonta oraz jego ramię Roop, powoli osuwał się na wyprostowanych nogach na deski, nie zdając sobie już wówczas prawdopodobnie sprawy z tego, co się właśnie wydarzyło.

27-letni Font notuje tym samym piorunujący debiut w UFC, ubijając zaprawionego w bojach weterana. Mogą być z niego ludzie!

185 lbs: Luke Zachrich > Guilherme Vasconcelos (decyzja jednogłośna)

W pojedynku, który przez 15 minut toczył się w stójce, Luke Zachrich okazał się lepszym kickbokserem, dzięki aktywności i dobrej pracy ciosami prostymi pokonując na punkty Guilherme Vasconcelosa. Amerykanin, prawdopodobnie obawiając się obaleń, nie wkładał zbyt wiele mocy w swoje uderzenia, robiąc wszystko, by po jakimś przestrzelonym ciosie nie narazić się na obalenie – których zresztą ze strony Brazylijczyka było jak na lekarstwo. W rezultacie walka ta nie należała do najbardziej widowiskowych – Zachrich jednak zrobił to, co musiał, by zachować kontrakt z UFC.

185 lbs: Kevin Casey > Bubba Bush (TKO)

Kevin Casey błyskawicznie rozprawił się z faworyzowanym Bubbą Bushem. Ten ostatni spróbował od razu skrócić dystans, by zaprzęgnąć do działania swoje zapasy, ale szarżował z głową w chmurach, dzięki czemu trenujący w Blackhouse w kontrze ustrzelił go pięknym lewym sierpowym. Bush próbował jeszcze przez jakiś czas bronić się, ale znajdujący się w półgardzie Casey mocnymi łokciami skończył pojedynek, notując tym samym bardzo udany powrót do UFC.

fot. Esther Lin / MMAFighting.com