Przed burzą – UFC Fight Night 38, Shogun vs Hendo 2

Ich pierwsze epickie starcie przez wielu uważane jest za najlepszy bój w historii MMA. W niedzielę wejdą do oktagonu po raz drugi.

Mauricio Shogun Rua będzie miał okazję do srogiego rewanżu na Danie Hendersonie za porażkę sprzed ponad dwóch lat na gali UFC 139. Dwaj legendarni zawodnicy dali wówczas nieprawdopodobny pokaz umiejętności i charakteru, kończąc pojedynek na skraju wyczerpania. Kto zwycięży w rewanżu?

Analizy pojedynków niedzielnej gali rozpoczynamy tym razem od walki wieczoru.

WALKA WIECZORU

205 lbs: Mauricio Rua vs Dan Henderson

Shogun i Hendo mają już najlepsze lata kariery za sobą i raczej nikt nie ma co do tego wątpliwości. Amerykanin i Brazylijczyk zdążyli jednak już dawno na stałe zapisać się złotymi zgłoskami w historii MMA, pokonując, odpowiednio – Fedora Emelianenko, Wanderleia Silvę czy Vitora Belforta oraz z drugiej strony – Quintona Jacksona, Chucka Liddella, Lyoto Machidę czy Alistaira Overeema.

Pomimo podpisania nowego kontraktu z UFC na aż sześć walk wydaje się wręcz niemożliwe, by 43-letni dzisiaj Amerykanin wypełnił umowę. Brazylijczyk z kolei liczy sobie dopiero 32 wiosny, ale lata katorżniczych treningów w Chute Boxe, masa wojen, w które wdawał się w ringu i oktagonie oraz ciężkie kontuzje, które go prześladowały, z pewnością nie pozostały bez wpływu na jego dzisiejszą formę.

Jeśli któryś z niedzielnych bohaterów ma jeszcze coś do zaoferowania na najwyższym poziomie, to zdecydowanie bliżej do tego Shogunowi. Brazylijczyk przegrał co prawda w słabym stylu z Alexandrem Gustafssonem oraz w fatalnym z Chaelem Sonnenem, ale w swoim ostatnim pojedynku zaprezentował się bardzo dobrze, nokautując brutalnie Jamesa Te Hunę. Zresztą, fani Shoguna mogą śmiało napisać, że z perspektywy czasu porażka z jasnowłosym Szwedem to żaden wstyd, a potknięcie z Sonnenem było wypadkiem przy pracy. Jeśli nawet jest to teza mocno naciągana, to i tak w porównaniu z ostatnim potyczkami Hendersona Rua prezentował się całkiem znośnie. Amerykanin w ostatnich trzech pojedynkach zademonstrował jednowymiarowość (przeciwko Smokowi), bezbarwność (przeciwko Rashadowi Evansowi) i bezradność (przeciwko Phenomowi). Jeśli od kilku lat może się wydawać, że Rua powoli się stacza, to formą w ostatnich trzech występach wyraźnie przegonił go już Henderson, który znajduje się o krok od podnóży.

Absolutna jednowymiarowść Amerykanina, objawiająca się poszukiwaniem potężnego prawego za wszelką cenę, przybrała ostatnimi czasy karykaturalną postać, czyniąc z niego mało wymagajacego przeciwnika dla każdego, kto wchodzi do oktagonu z odrobiną choćby taktyki. Takowymi zawodnikami nie byli ostatni dwaj rywale, których Hendo pokonał, a zatem właśnie Rua oraz Emelianenko. Obaj poszli z nim na wojnę, którą przegrali. Trudno się jednak dziwić temu, że Brazylijczyk nie stronił od szalonych wymian, skoro całą swoją karierę zbudował na rzucaniu potężnych sierpów, ogromnej agresji i tytanowej szczęce (o kopnięciach czy stompach nie wspominając). Każdy niemal pojedynek Ruy był prawdziwą wojną, a nieco więcej taktyki zaprzęgnął tylko w starciach z Machidą i Liddellem.

Przyjrzyjmy się odrobinę bliżej pierwszej, epickiej batalii, jaką Rua i Henderson stoczyli przed dwoma laty.

Gameplan Brazylijczyka na tamtejszy pojedynek był banalnie prosty i nieskomplikowany – przypier… często obniżającemu głowę Hendersonowi potężnym, bezpośrednim prawym podbródkowym lub sierpowym poprzedzonym markowanym lewym. Tyle. Taktyka ta omal nie doprowadziła go do porażki przez nokaut – jego szczęka musiała wznieść się na wyżyny swoich absorpcyjnych możliwości. Na powyższych trzech przykładach widzimy Shoguna raz po raz rzucającego bezpośredni podbródkowy, która to technika jest cholernie ryzykowna, o czym zresztą ostatnio przeciwnik Brazylijczyka w osobie Jamesa Te Huny bardzo boleśnie się przekonał, kończąc nieprzytomny na deskach.

Na pierwszym gifie Henderson bardzo mocnym krótkim (bezpośredni podbródkowy nie jest krótki) prawym poważnie narusza Brazylijczyka, pod którym uginają się nogi, ale zbiera się w sobie i idzie w klincz, po obalenie. Drugi przykład to lewy prosty Hendo, który uprzedza podbródkowy Ruy. Na ostatnim przykładzie z kolei Dan kontruje znów krótkim prawym, by poprawić własnym podbródkowym.

Dopiero gdy Amerykanin wyraźnie zwolnił, bite z dołu ciosy Brazylijczyka zaczęły dochodzić. Powyżej widzimy jak chwiejący się już na nogach Henderson nie jest w stanie powstrzymać ofensywy Shoguna.

Drugą techniką, którą Mauricio ochoczo stosował w tamtejszym boju, była kombinacja lewego mającego zmylić rywala i obszernego prawego sierpowego mającego go znokautować. Brazylijczyk odnotował nawet pewne sukcesy na tym polu (środkowy gif), ale zdecydowana większość tych szeroko bitych i przewidywalnych ciosów pruła powietrze albo trafiała na gardę Amerykanina.

Na powyższym przykładzie ponownie mamy obraz tego, co wyprawiał w tamtejszym starciu Rua, raz po raz rzucając, i na ogół chybiając, potężnymi sierpowymi.

Jak tym razem potoczy się walka? Nie oszukujmy się, starego psa nie nauczymy nowych sztuczek, ale jeśli któryś z tych zawodników zaprezentował pewne symptomy poprawy, to bez wątpienia jest nim Maurycy. W pojedynku z Te Huną uderzył nawet raz krzyżowym na korpus (!). Być może Brazylijczyk zaczyna zdawać sobie sprawę, że na stare lata musi zacząć walczyć odrobinę bardziej taktycznie, aby wydłużyć swoją karierę. Niepohamowana agresja i wieczne poleganie na tytanowej szczęce to obecnie za mało – tym bardziej, że arsenał Shoguna jest wykastrowany z potężnych kopnięć, którymi lata temu straszył rywali.

Z drugiej strony jednak, mam nieodparte wrażenie, iż do starcia przeciwko dzisiejszemu Hendersonowi – powolnemu i przewidywalnemu, którego szczęka została już skruszona przez Belforta – Shogun nie będzie musiał wplatać jakichś specjalnych założeń taktycznych. Myślę, że nawet w szalonej wymianie Brazylijczyk miałby większe szanse na ustrzelenie Dana niż odwrotnie. Chodzi jednak o to, by nie okupić zwycięstwa poważnymi kontuzjami, by nie schodzić – choćby i w chwale zwycięzcy – z oktagonu w stanie agonalnym.

Henderson znajduje się na ostatniej prostej, przegrana będzie prawdopodobnie oznaczać koniec jego chwilami spektakularnej kariery. Brazylijczyk również dywizji już, niestety, nie zawojuje, ale uważam, że mimo wielu dramatycznych pojedynków, w których brał udział, ma więcej paliwa w baku niż jego przeciwnik. Po swojej stronie będzie miał także brazylijskich kibiców oraz fakt, że nigdy nie przegrał w walce rewanżowej. Myślę, że jednak pójdzie po rozum do głowy i zawalczy inteligentnie, przetrwa dwie pierwsze rundy i potem ubije wyczerpanego Hendersona. Jako, że jednak ten ostatni mógł korzystać z TRT w przygotowaniach do walki, to pozwalam sobie nie odbierać Amerykaninowi wszystkich szans na zwycięstwo i przerwanie passy trzech porażek.

Zwycięzca: Mauricio Rua przez (T)KO.

BUKMACHER MMA

Wyraźnym faworytem tego starcia w ocenie bukmacherów jest Mauricio Rua, na którego wygraną kurs wynosi około 1.40. Zwycięstwo Hendersona wyceniono na około 2.90. Inwestycja w H-Bomb Amerykanina nie przedstawia się interesująco pod żadnym względem, nawet za grosze bym tego nie zagrał. 1.40 na Maurycego może furory nie robi, ale myślę, że warto się skusić w singlu lub dublu. I tak też uczynię.

Propozycja – Mauricio Rua (1.40)