Matchmejkerzy

Swego czasu mieliśmy okazję zapoznać się z „Negocjatorami”. Tamta historia zapewne nigdy się nie wydarzyła. Opisana poniżej również prawdopodobnie nie miała miejsca.

W barze „La Vista” panował delikatny półmrok. Cała sala wypełniona była gęstym dymem. „La Vista” była jednym z ostatnich miejsc, gdzie można było bez przeszkód raczyć się tytoniowymi przysmakami.

Przy narożnym stoliku siedziało dwóch mężczyzn. To Hajs i Levy, właściciele największej organizacji mieszanych sztuk walki w Europie, a może i na świecie – IaFJ. Hajs ubrany był w elegancką marynarkę od Amraniego i jeansy od Pleinna. Levy natomiast lubił awangardę – miał na sobie koszulę od Amassu, a do tego oryginalne dresy Adibasa. Może i wyglądało to komicznie, ale raczej tylko dla przeciętnego szaraczka z ulicy – a tacy „La Visty” nie odwiedzali.

– Dobra, Levy, słuchaj – rozpoczął Hajs, otwierając swojego Maca na stoliku. – Starczy tej gadki szmatki, gala tuż, tuż, trzeba kartę zrobić.
– Tak, tak – odpowiedział przyjaciel, wymownym ruchem ręki wzywając kelnerkę – Dobrą wódkę.
– Niezła sztuka, co? – zwrócił się do przyjaciela Levy, szczerząc bielutkie zęby.
– Levy, daj spokój, ciesz się, że ci żona pozwoliła wyjść dzisiaj – uciął Hajs. – Dobra do rzeczy, bo możemy tak pierdolić cały wieczór i całą noc. Słuchaj, wiesz, jak jest, hajsu dużo nam nie zostanie z powodu Chameda, więc trzeba działać ekonomicznie w kwestii dwudziestki. Tak, jak ustalaliśmy, z naszych będą walczyli Terminator, Blacha, Haya, Diobeł, Perła, Mokasyn, Muniek i Jęzor.
– Ten ostatni to już nasz? – podchwytliwie rzucił Levy. Humor mu dopisywał.
Tymczasem kelnerka przyniosła wódkę. Hajs podziękował, Levy rzucił okiem spode łba na jej duży dekolt kryjący kształtne – jak się zdawało – piersi i wymamrotał coś niezrozumiałego pod nosem. Gdy się oddaliła, obaj wychylili kieliszki i napełnili kolejne.
– Dobra, Levy, jedziemy od końca – rzekł Hajs do przyjaciela. – Trzeba skołować kogoś dla Jęzora.
– Yy, rzuć jakimiś nazwiskami, to ci powiem. – odparł Levy.
– No, słuchaj, nadawałby się może ten Bleed, gdzie nie spojrzeć, to jęczy o angaż. Nadawałby się chyba.
– Może i nie jest to zła opcja, ale wiadomo coś, czy nie jest pod kontraktem albo czy jakiejś walki nie ma w najbliższym czasie, albo czy zdatny?
– Pies go wie. – odparł Hajs. – Odpal Boogla i wyszukaj jakieś ostatnie info o nim.
– Ok.
Przyjaciele wychylili tymczasem kolejne kieliszki. Levy zajął się szukaniem najnowszych informacji o Bleedzie. Pomimo tego, że zawsze miał najnowszy sprzęt, to nie był specjalnym ekspertem od komputerów i ich obsługi. Kilka minut dłużyło się Hajsowi w nieskończoność.
– Masz coś? – spytał zniecierpliwiony.
– Noo, zaraz.. – odparł Levy, nieustannie klikając. – Kurwa, Hajs, on miał się bić u Podeszwy ostatnio!
– Jezu, Levy, osłabiasz mnie – rzekł wyraźnie zirytowany Hajs. – Proszę cię, zacznij ty się tym MMA trochę interesować, nie mówię, żebyś znał na pamięć wszystkich mistrzów KFC, bo aż tyle nie wymagam, ale raz na tydzień rzuć okiem na to, co się dzieje. Będzie ci łatwiej, zobaczysz.
– I co, ty chcesz go brać, zdrajcę? – skierował rozmowę na właściwe tory Levy.
– A masz lepszy pomysł na rywala dla Jęzora? – spytał ironicznie Hajs i po kilku sekundach ciszy ze strony Levego dodał – No, właśnie. Więc on się nadaje, może i trochę za wcześnie dla Jęzora, ale przynajmniej wagowo będzie w porządku, a przecież Czeczen będzie chyba po tych swoich świętach, więc pary pewnie będzie mu brakować.

Levy spochmurniał. Pomimo tego, że uwielbiał te wieczory z Hajsem, gdy wspólnie układali karty walk – dawało mu to poczucie władzy absolutnej, które bardzo sobie cenił – to jednak nie dawało mu spokoju, iż to przyjaciel z racji znacznie większej wiedzy o MMA miał zawsze decydujące zdanie podczas tych 'wieczorków matchmejkingowych’, jak pieszczotliwie określali te spotkania przyjaciele.

– Dobra, niech będzie ten Bleed, skontaktuję się z nim – powiedział Levy z nutką rezygnacji w głosie. – Ale nie damy mu więcej niż 4 tysięcy patyków!
– Jasne, Levy, ustalone. – potwierdził Hajs. – Zdrowie!

Przyjaciele narzucili sobie mocne tempo alkoholowe. Obaj zaczęli z wolna odczuwać drobne, ale bardzo przyjemne, szumienie w głowach. Świat wokół nich zdawał się wirować.

– Levy – zaczął z błyskiem w oku Hajs. – My tu sobie siedzimy, pijemy, robimy galę, jest zajebiście, nie?
– No.. – mruknął pod nosem Levy, nie do końca rozumiejąc, co ma na myśli jego przyjaciel.
– A zastanów się, co teraz robi.. – Hajs zawiesił głos, spoglądając wymownie na przyjaciela.
– No, kto?
– No, kto, no, kto!? – ryknął Hajs i wybuchnął potężnym śmiechem. – Podeszwa, kurwa!
Levy jął boki zrywać. W tym radosnym uniesieniu przyjaciele o mało nie pospadali z krzeseł.
– Ty to jesteś jednak skurwysyn! – nie przestając rechotać, podsumował Hajsa Levy.
– Dobra, już dobra – rzekł Hajs, ocierając załzawione ze śmiechu oczy – Wróćmy do karty. Kto dla.. Mokasyna?
– Hm.. Może ten Salwa, co ostatnio walczył z Jabłuszko?
– Coś ci się pojebało. – odparł Hajs. – Salwa walczył z Magikiem. Poza tym to nie ta waga. Ale.. czekaj, czekaj, Jabłuszko walczył z Amazinderem..
– No i?
– Mamy go na kontrakcie jeszcze. Pamiętasz, że nie zrobił wagi ostatnio i obcięliśmy mu 30% wypłaty? On by się może nadawał dla Mokasyna?
– A jak to mamy u niego z tym kontraktem i wagą?
– No, za każdy kilogram powyżej limitu pomniejszamy mu o 20% wypłatę.
– A jak o cztery kilo za dużo będzie miał?
– Yy, to dostanie 20%? – z ironią spytał Hajs.
– Noo, tak, chodziło mi o to, co jak, na przykład, 6 kilo będzie miał za dużo, nie? – doprecyzował Levy. – On nam płaci?
– Ha, dobre pytanie! – rzekł Hajs. – Chyba po prostu walczy za darmo, ale nie wiem, nie pamiętam, chybaśmy tego nie przewidzieli w kontrakcie.
– A może ten Amazinder by się nadawał dla Muńka? – zaproponował Levy.
– No, w sumie, nie jest to zła myśl. – rzekł Hajs, wyjmując monetę. – Reszka to Amazinder dla Muńka, orzeł to dla Mokasyna.
Rzucił monetę w powietrze, ale nie udało się jej złapać. Wylądowała pod stołem. Przyjaciele zatem nie bez trudu wleźli pod stół. Orzeł.
– Dobra, Amazinder dla Mokasyna to dobra opcja, akceptuję. – rzekł z satysfakcją w głosie Levy, wdrapując się z powrotem na krzesło. Czuł, że tym razem to on miał decydujący wpływ na zestawienie pojedynku. A może to już wódka szumiała mu w głowie?

Wtem rozległ się donośny głos przewodniego motywu muzycznego IaFJ. Levy zbaraniał. „Kurwa, co to, gala nasza tu?” – przemknęło mu lotem błyskawicy przez skołatane myśli. Po chwili okazało się, że to najnowszy, jeszcze lśniący smartfon Hajsa dzwonił. Taki sobie dźwięk ustawił.
– Halo? – odebrał Hajs, przykładając telefon do ucha – Marian.. Cześć.
Wstał i poszedł na stronę.

Levy tymczasem udał się do toalety. Wracając, zaczepił piękną kelnerkę.
– Nooo, jak tam? – rzucił bełkotliwie. Upojenie alkoholowe sprawiało mu wyraźne trudności w konstruowaniu składnych zdań.
– Dziękuję, dobrze – odparła z zakłopotaniem kelnerka i szybko się oddaliła.
– Ech, baby.. – zamruczał pod nosem Levy i wrócił do stolika.

Usadowił się wygodnie i spojrzał na Hajsa. Ten minę miał nietęgą.
– No, co tam, Hajsiku?
– Marian dzwonił.. – urwał w pół zdania Hajs.
Levy mocno się zafrasował.
– Nie jest dobrze – kontynuował Hajs. – Marian mówi, że ma być siedem walk a nie osiem, i po drugie – ma być co najmniej jeden Murzyn na gali.
– Jak to, dlaczego? – wybełkotał przygnębiony Levy.
– Marian mówi, że osiem walk zanudzi widza. Chce też jakiegoś Murzyna albo dwóch na gali, bo podobno lud lubi, jak nasi biją czarnego.
– Kurwa.. Może i ma trochę racji.. No, ale jużeśmy tym ośmiu obiecali, że wystąpią.
– Obiecywaliśmy różne rzeczy różnym ludziom, jeden musi wypaść i chuj.
– Zaraz, zaraz.. – pomroczność jasna ożywiła umysł Levego. – A jakby tak zestawić razem Mokasyna i Muńka?
– No, to przecież kumple.. Ale w sumie..
– Kumple, nie kumple – twardo rzucił Levy. – To jest biznes, albo walczą albo wypierdalają do Podeszwy.. Aaa, no tak, nie ma już Podeszwy!
– Zacnie, zacnie, Levy, zaczynasz myśleć, jak trochę wypijesz! – wesoło rzekł do przyjaciela Hajs.
– No, to ustalone, będą się napierdalać przyjaciele, zrobimy dobrą otoczkę.

Zadowoleni z siebie wychylili kolejny kieliszek. Byli już mocno niedysponowani.
– A, ty, wiem, co zrobimy z Amazinderem w takim razie – burknął Hajs. – Damy go Jęzorowi.
– Miał być Bleed.. Co z nim zrobimy? – zapytał Levy, drapiąc się po głowie.
– A co, nic. Nie będzie się bił teraz. Amazinder pasuje, i jeszcze jest Murzynem.
– Yy, a to nie metys czasem? – zadumał się Levy.
– Chyba o mulata ci chodziło – poprawił go Hajs.
– No, no..
– Może i tak, może i tak – powiedział Hajs. – Nie wiem, czy Marianowi wystarczy.. Może trzeba jeszcze innego znaleźć, ciemniejszego? No, ale Amazindera trzeba brać, bo do 70 kilo to nie zbije ni chuja, więc zaoszczędzimy co nieco. Jęzor przegra, to będzie, że rywal ciężki i doświadczony. Jęzor wygra, to robimy z niego nową gwiazdę.
– No, dobrze prawisz – powiedział z uznaniem Levy.
– Dobra, dla Diobła to bierzemy Le Donnera, pewnie mu Francuz spuści manto, ale może to i dobrze, bo ileż można, kurwa, promować beztalencie na kredyt.
– No, no, tak – przytaknął Levy. – Załatwię to.
– Ok, to mamy ustalone. – podsumował Hajs. – Teraz, kto dla Blachy?
– No, on by z tym Bobolu podobno chciał walczyć, może spróbuję do niego jakoś dotrzeć?
– Dobra, spróbuj. Pamiętaj, że hajsu dużo nie mamy, a Bobolu tani raczej nie będzie. No i nie Murzyn, a jeden Amazinder to może być dla Mariana za mało. Więc trzeba będzie jeszcze jakiegoś znaleźć. No, ale dobra, dla Blachy Bobolu niech będzie. A co z Terminatorem?
– No, ekhm, czy ja wiem – wybełkotał Levy. – Chyba trzeba dać mu kogoś lepszego niż ten, co był ostatnio?
– Tak, Levy – próbował trzymać fason Hajs. – Trzeba mu znaleźć kogoś dużego, z dobrym rekordem, ale słabego. Preferowany czarny.
– Poszukam na sieci. – powiedział Levy, zabierając się do laptopa. Miał jednak problemy z opanowaniem kursora.
– Nie szukaj teraz, nic nie znajdziesz. Skontaktuj się z MMAFox, może oni znają kogoś takiego.
– Jak tam chcesz..

To był dobry moment do wypicia kolejnej kolejki. Levy wziął butelkę i spróbował rozlać. Udało się, tyle że na stół miast do kieliszka. Zarechotał.
– Kurwa, Maryśka, schlałeś się na umór – parsknął Hajs. Lubił czasami dopiec koledze, zwracając się do niego drugim imieniem.
– E, tam.. – wymamrotał Levy. – Walę cię, dzwonię po tak.. taksówkę.

***

Słońce powoli chyliło się ku zachodowi. Levy był sam w domu. Po wczorajszym wieczorze jeszcze trochę szumiało mu w głowie. Postanowił zająć się teraz znalezieniem rywala dla Terminatora – nie kontaktował się z MMAFox, bo chciał zrobić w końcu coś naprawdę sam i pokazać Hajsowi, że też potrafi. Odpalił SherNoga i zaczął przeglądać zawodników. Dobrze pamiętał słowa przyjaciela – „duży, z dobrym rekordem, słaby”.

Po godzinie mozolnych poszukiwań zanotował sobie kilka nazwisk. Nie był jednak do końca zadowolony z rezultatów. Spróbował inaczej – wszedł na Boogle Translatora, sprawdził, co miał sprawdzić, wrócił do wyszukiwarki Boogle i wpisał frazę 'most overrated mma fighter’. „Kurwa – zadumał się Levy – Leznar, Emilianenko, Overroid, coś tu chyba nie gra..”. Zwątpił, wrócił do SherNoga. „Wpadła bomba do piwnicy, napisała na tablicy S-O-S, wy-chodź, czar-ny pies.. Ha!”. Z czterech nazwisk, które zapisał wcześniej, ślepy los wskazał na niejakiego Zorbę. „Tak, to dobry wybór” – pomyślał Levy. Zadzwonił do Hajsa.
– Cześć, tu Levy, jak tam po wczorajszym?
– Cześć, trochę mnie łeb boli jeszcze, ale do przodu, do przodu. Co tam?
– Znalazłem gościa dla Terminatora, podesłałem ci na maila – powiedział Levy. – Jest duży, ma niezły rekord i jest słaby. Nie jest czarny co prawda..
– Dobra, wrócę do domu, to przejrzę – odparł Hajs. – Coś jeszcze?
– Póki co tyle, pozdro. A nie, czekaj, czekaj, co do Bobolu jeszcze, słuchaj, przeczytałem na MMAFox, że jest pod wyłącznościowym kontraktem z TwoFC, więc chyba szkoda czasu na niego, co?
– Ech, no dobra, i tak by w cholerę kosztował, trzeba znaleźć kogoś innego. Zajmiesz się tym?
– Tak, spoko.
– Ok, to do usłyszenia.
– Cześć.

***

Był późny wieczór. Hajs dopiero co wrócił z 'Medialnego Śniadania’, po drodze musiał jeszcze odmeldować się z raportem u Mariana i dlatego tak długo mu zeszło. Nie był w dobrym humorze, rozmowy z Marianem zawsze były dla niego stresujące i trudne.
Wyjął z lodówki zimnego Carla Berga Vintage i opadł na fotel. Odpalił Maca. Ostatnimi czasy w momentach przygnębienia lubił wchodzić na stronę organizacji Podeszwy. Wyświetlający się „error” kojąco działał na jego skołatane nerwy.
– Kurrrrwa.. – wymamrotał po chwili. Strona Podeszwy uruchomiła się prawidłowo! Nie było „errora”! Milion myśli od razu zaczęło kłębić się w głowie Hajsa. „Spokojnie, spokojnie, to nic nie znaczy” – mówił do siebie w myślach.

Postanowił inaczej poprawić sobie humor. Odpalił MMAFox, żeby obejrzeć ichniejszą relację z 'Medialnego Śniadania’. Miał nadzieję, że to może być jakieś antidotum na dzisiejsze wieczorne przygnębienie. Wywiady BJ’a bardzo przypadły mu do gustu, szczególnie ciekawiło go, jak też zaprezentuje się przed kamerami ten no-name Zorba. Miał nadzieję, że Zorba, który zgodził się walczyć za psie pieniądze, zrobi dobre wrażenie na polskich dziennikarzach.

„…”
„- Exactly how many times have you fought, what’s your record?”
„- Combined, 16-1.”

– Kurwa jego droga mać!!! – aż podskoczył na fotelu Hajs…

fot. gastronauci.pl