KSW 23 – idzie nowe? Typowanie

No, może niekoniecznie nowe, ale wynik trzech walk na KSW 23 może w istotny sposób wpłynąć na funkcjonowanie oraganizacji Martina Lewandowskiego i Macieja Kawulskiego, tańczących do dźwięków granych zza ciemnej kotary przez Mariana Kmitę.

Działalność biznesu zwanego KSW zasadza się na dwóch filarach – rozrywkowym oraz sportowym, z których ten pierwszy od czasu wystrugania z banana Mariusza Pudzianowskiego i wsadzenia go między liny oraz odkrycia wynikających zeń profitów nieustannie zyskuje na znaczeniu, a drugi – skierowany do mało liczebnej i wymizerniałej grupy konserwatywnych fanów MMA – stopniowo odstawiany jest na boczny tor i minimalizowany. Biznesowo jest to model dobry, o czym nikogo z czytających przekonywać chyba nie trzeba.

Wracając jednak do wspomnianych na wstępie trzech pojedynków, ich wpływ na przyszłość KSW możemy – przy pójściu na pewne uproszczenia – rozpatrywać w kategoriach opisanych wyżej filarów, a zatem rozrywkowym oraz sportowym, a także ich kombinacji rozrywkowo-sportowej.

Mamed Khalidov vs Melvin Manhoef

Starcie Czeczena z Melvinem Manhoefem należy, naturalnie, analizować w kontekście rozrywkowo-sportowym. Z jednej bowiem strony tylko ociekający pianą i zaślepieni nienawiścią do Mameda Khalidova fani polskiego MMA mogą odmawiać Czeczenowi umiejętności sportowych, z drugiej natomiast, daje się wyraźnie zauważyć, że wpełzający różnymi kanałami do telewizji, czy to w formie gościa programów rozrywkowych, aktora czy twarzy kampanii reklamowej, Mamed Khalidov stał się postacią o wyraźnych naleciałościach celebryckich. Samo w sobie nie jest to, rzecz jasna, złe, co najwyżej może trącić pewną próżnością w odczuciu niektórych, ale w świecie twardych wojowników MMA, których sensem całego życia winno być trenowanie i walka, oddawanie się celebryckiej fali, która ponosi zawodnika na usta gospodyń domowych, najzwyczajniej w świecie uznania wzbudzać nie musi – i nie wzbudza. Również i poczucie humoru Khalidova, które Czeczen ostatnio coraz bardziej ochoczo eksponuje, wyraźnie wskazywać może na to, że pewnych różnic kulturowych zatrzeć raczej nie sposób.

Do rzeczy jednak – Mamed jest zdecydowanym faworytem tego starcia, co nie zmienia faktu, że od pewnego czasu każda niemal walka Czeczena w KSW jest dla losów polskiej organizacji bardzo istotna. Oczywiście, porażka Khalidova nie spowoduje, że Maciej Kawulski z Martinem Lewandowskim zwiną swoje zabawki i opuszczą piaskownicę polskiego MMA, ba, być może nie przypłacą nawet tego ewentualnego dramatu Czeczena jedną choćby nieprzespaną nocą, czy nawet jej godziną, a fala krytyki, która w wypadku przegranej Khalidova na pewno pojawi się w branży, spłynie po nich jak po kaczce – co akurat wydaje się wysoce prawdopodobne – ale.. Czy kreowany dotychczas na niezwyciężonego wojownika Mamed po porażce będzie miał równie wysoką wartość marketingową – rozumianą, rzecz jasna, jako zdolność przyciągnięcia przed telewizory przeciętnego Kowalskiego czy też zdolność sięgnięcia do kieszeni odrobinę bardziej zorientowanych fanów MMA przy okazji transmisji PPV – jak do tej pory? W pewien sposób na pewno w oczach tłuszczy wyjście na tarczy z tego pojedynku przez Khalidova rekompensowane byłoby kolorem skóry oraz muskulaturą Melvina Manhoefa („Hej, czarny, umięśniony, więc nie wstyd przegrać!”), ale byłby to dla KSW i samego Czeczena upadek z naprawdę gigantycznego, starannie wypudrowanego medialnym przekazem konia. Gloria Victis w sporcie? Nie…

Typowanie:

Na szczęście dla KSW i głównego zainteresowanego powyższy scenariusz jest stosunkowo mało prawdopodobny. Będzie to tak – Khalidov powalczy w stójce przez dwie, może trzy minuty, w międzyczasie przyjmie jeden lub dwa mocniejsze ciosy, a jakaś petarda świśnie mu koło nosa. Wtedy zdecyduje się na obalenie, które mu się nie powiedzie, więc obaj zawodnicy spędzą jakiś czas w klinczu i tak skończy się pierwsza runda. Do drugiej obaj wyjdą mocno zmęczeni (jak Khalidov przeciwko Grove), ale fakt, że miejscem toczenia pojedynku jest ring a nie klatka, wyraźnie premiuje w „zamykaniu dystansu” i sprowadzeniach zawodnika, który chce walczyć w parterze i w końcu sztuka ta uda się Czeczenowi, a nie posiadający się z oburzenia Manhoef odklepie, pieczętując swoją porażkę. Khalidov przez poddanie.

Mariusz Pudzianowski vs Sean McCorkle

Ta walka, wbrew temu co sugerują niektóre rankingi, w których Mariusz Pudzianowski należy do pierwszej dziesiątki polskich ciężkich, ma wyłącznie charakter rozrywkowy. Czyli, dla włodarzy organizacji KSW – kluczowy, bo najbardziej dochodowy. I nic w tym złego, rzecz jasna. Pozwolę sobie oszczędzić klawiatury na rozpisywanie się na temat samego przebiegu walki, bo z pewnością nie należy ona do tych, które łatwo przewidzieć (choć, oczywiście, tutaj można się spierać, ale nie wbijajmy już kolejnej szpilki w momentami aż przesadnie wystawione zady KSW). Stwierdzić za to należy, że w im gorszym stylu przegra Pudzianowski, tym bliżej będzie mu do zakończenia kariery. Piszący te słowa uważa, że w przypadku porażki przed czasem z Amerykaninem ryzyko zakończenia kariery przez polskiego strongmana zwabionego do MMA – ku wątpliwej radości właścicieli KSW – stanie się wręcz namacalne, nawet dla odrętwiałych kończyn.

Koniec przygody Mariusza z MMA byłby dla KSW prawdopodobnie porównywalnym problemem, co porażka Khalidova. Oczywiście, mocno obcięłoby to mocno obciążone przez Pudzianowskiego koszty funkcjonowania organizacji i, zgadza się, Lewandowski i Kawulski od dawna zdają i zdawali sobie sprawę, że ich koń pociągowy wiecznie walczył nie będzie, spędzając na trybuny i przed telewizory masy ludzi. Nie ulega też wątpliwości, że KSW od pewnego czasu mocno inwestuje w Mameda Khalidova, Jana Błachowicza czy – do niedawna – Michała Materlę, którzy mieliby pociągnąć ten wózek dalej, wypełniając pustkę po Pudzianowskim, ale.. Czy Konfrontacja naprawdę jest przygotowana na konsekwencje zakończenia kariery przez Mariusza? Teorie o tym, że Mamed Khalidov jest już gotowy do objęcia schedy po Pudzianowskim – budowane na kruchej i wątpliwej podstawie wyższej oglądalności, jaką Czeczen zanotował na ostatniej gali, na której razem walczyli – należy raczej przyjąć z pobłażliwym uśmiechem, mając na uwadze, że o takiej a nie innej liczbie oglądających pojedynki obu zawodników zadecydowało wówczas przede wszystkim opóźnienie w rozpoczęciu gali KSW 19 – czego z oczywistych powodów nie chcą dostrzegać niektórzy komentatorzy.

Trzeba jednak oddać Martinowi Lewandowskiemu i Maciejowi Kawulskiego do spółki z Marianem Kmitą, że zbroją się, jak mogą, by przygotować się na nieubłaganie spadający cios w postaci zakończenia kariery przez Mariusza Pudzianowskiego. Poza promowaniem swoich najlepszych zawodników w końcu bowiem zainwestowali też mocniej w „projekty” długofalowe w postaci Mateuszów – Gamrota, Zawadzkiego czy Piskorza.

Typowanie:

Mariusz Pudzianowski wygra przez TKO.

Michał Materla vs Kendall Grove

Starcie mistrza kategorii średniej, Michała Materli, z Kendallem Grove rozpatrywane może być przede wszystkim z uwagi na wartości sportowe. Innymi słowy zatem, dla organizacji KSW nie jest szczególnie istotne, czego zresztą sami zainteresowani nie kryli, produkując długi trailer do gali KSW 23, w którym pojedynkowi o pas między Cipao a Hawajczykiem poświęcono tyle czasu, co jednooki kot napłakał. Wydaje się, że Lewandowski z Kawulskim są przygotowani na to, że krok po kroku zbliża się czas rozstania z Michałem Materlą.

Paweł Kowalik wspomniał niedawno, że kontrakt Melvina Manhoefa z KSW zakłada stoczenie kolejnej walki w polskiej organizacji, której stawką będzie pas mistrzowski – i to bez względu na wynik starcia holendersko – czeczeńskiego na KSW 23. Przyjmując zatem, że Kowalik ma rację.. wróć, przyjmując, że tak mu powiedział Manhoef, któremu zgodnie z zapisami kontraktowymi taką radosną nowinę przekazał zapewne jego menadżer.. A zatem jeśli Kowalik, Manhoef i jego menadżer się nie mylą, to w wypadku zwycięstwa Michała Materli z Kendallem Grove oraz porażki Melvina Manhoefa z Mamedem Khalidovem (oba wyniki prawdopodobne), Cipao znalazłby się na trzecim z kolei kursie kolizyjnym z odpadem po Czeczenie. Nie ulega chyba dla nikogo wątpliwości, że tego byłoby już za wiele – o czym zresztą swego czasu wspominał menadżer Materli, Norbert Sawicki. Zwycięstwo Polaka będzie zapewne oznaczać jego rychłe pożegnanie z duetem K&L, na co jednak ci ostatni chyba są całkiem nieźle przygotowani. Jego porażka z Hawajczykiem spowoduje natomiast, że to włodarze KSW przejmą inicjatywę w trudnych ostatnio relacjach z Michałem Materlą.

Typowanie:

Nie ma chyba większych wątpliwości co do tego, że starcie z Kendallem będzie bardzo trudne dla naszego zawodnika. Duża przewaga wzrostu i zasięgu Hawajczyka, niezła stójka i dobry parter czynią z niego bardzo niewygodnego rywala. Co jest kluczem do zwycięstwa Michała? Wydaje się, że lowkingi, których Grove bardzo nie lubi. Odpowiednio mocno poobijane kończyny dolne Hawajczyka powinny spowodować, że stanie się on mniej mobilny, co ułatwi Michałowi szybkie skracanie dystansu i rażenie Grove’a kombinacjami bokserskiemi. Michał Materla po ciężkim boju zwycięży przez decyzję.

Pozostałe walki

Aslambek Saidov > Ben Lagman
Karolina Kowalkiewicz < Marta Chojnoska
Mateusz Zawadzki < Mateusz Gamrot
Mateusz Piskorz > Luiz Ricardo Simon

fot. konfrontacja.com