Sierpem #22 – Hallmann vs Trinaldo, czym dysponuje Massaranduba?

Jak walczy Francisco Trinaldo

Massaranduba to przede wszystkim silny fizycznie i niezły kondycyjnie fighter o bardzo ograniczonych możliwościach stójkowych, ale z bardzo solidnym klinczem i grą parterową.

W stójce zawsze walczy lekko pochylony, szeroko na nogach, głowa z przodu – innymi słowy poluje na swoją ulubioną broń: obszernego lewego sierpa, często bitego z góry – zostawia przy tym bardzo nisko opuszczoną prawą rękę, co stwarza możliwości do wyprowadzenia kontry. Massaranduba praktycznie w ogóle nie korzysta z kopnięć – w dotychczasowych czterech potyczkach w UFC wyprowadził tylko dwie próby kopnięć – raz trafił kopnięciem na korpus, drugim razem nie trafił frontkickiem. Ani razu nawet nie spróbował wyprowadzić lowkinga. Dodatkowo, jego wysunięta do przodu prawa noga wydaje się być idealnym celem na niskie kopnięcia, a wisząca z przodu głowa – na frontalne kopnięcia. Oczywiście, trzeba mieć na uwadze, że Trinaldo może to wykorzystać, idąc wówczas po obalenie. Jak pokazał też Gleison Tibau, tak mocno wysunięta do przodu noga może być też dobrym celem do obalenia.

Siła fizyczna bardzo przydaje się Brazylijczykowi w klinczu, gdzie umiejętnie głową kontroluje swoich rywali, będąc zawsze świadomym, jak układać ręce, by zdominować przeciwników. To właśnie z klinczu obala swoich rywali – raczej nie uświadczymy w jego przypadku klasycznego wejścia w nogi. Przy siatce bardzo skutecznie potrafi zachodzić za plecy swoich oponentów, rzucając nimi następnie na deski. W klinczu regularnie korzysta z kolan (głównie lewego) – przede wszystkim na korpus, rzadziej na nogi, praktycznie nigdy na głowę. Umiejętnie kontroluje w tym celu prawą rękę rywala. Wyprowadzane przez niego kolana stanowią też okazję, by obalić Brazylijczyka, który wówczas nie jest stabilny (stoi na jednej nodze). W klinczu bardzo sporadycznie korzysta z łokci.

Bez wątpienia ulubioną płaszczyzną walki Massaranduby jest parter i pozycja dominująca tamże – to właśnie tam trzeba mieć się na baczności. Trinaldo nieustannie poszukuje trójkąta rękami z każdej niemal pozycji. Już w momencie łapania swojego rywala stara się obalić go tak, by znaleźć się w dogodnym ułożeniu do zapięcia tej techniki. Jego ground and pound stoi na dobrym poziomie, choć zdecydowanie preferuje zadawać wówczas ciosy swoją lewą ręką. Ochoczo korzysta też z łokci na korpus (na głowę – sporadycznie), a także – co warte podkreślenia – potężnych kolan na korpus przeciwników, którzy przyjmują pozycję żółwia. Wydaje się, że najbardziej komfortowo czuje się w półgardzie, z której zasypuje rywali gradem ciosów i zagraża trójkątem rękami.

Jak ubić Massarandubę

Brazylijczyk nie jest sprawnym stójkowiczem – jego wachlarz ciosów jest bardzo ograniczony, kopnięcia w zasadzie nie istnieją. Szczególnie narażony jest na krótki lewy sierp z pozycji klasycznej, a jego wysunięta do przodu noga – na lowkingi. By wyprostować jego sylwetkę można zagrozić mu frontkickami – tak Chris Weidman swego czasu ustawił do pionu Marka Munoza. Skontrolowanie prawej ręki Brazylijczyka nie powinno być specjalnie trudne, a wtedy (jak i przez większość czasu) jego jedyną bronią pozostaje lewy sierp, przy którym zresztą i tak mocno się odsłania. Doskonale zaprezentował to Mike Rio na GIFie 2 na poprzedniej stronie.

Trinaldo jest zwłaszcza na początku walki mobilny, nieźle pracuje na nogach, poszukując dogodnej pozycji do wyprowadzenia ofensywy, ale w momencie, gdy to jego rywal atakuje, cofa się niemal prosto na siatkę, co znacznie ogranicza jego ofensywne możliwości. Inna rzecz, że siłowanie się z Trinaldo przy siatce to nie jest najlepszy pomysł – nawet jeśli ma się Massarandubę wciśniętego w ogrodzenie, jest spore ryzyko, że będzie on w stanie odwrócić pozycję, a wtedy jest szczególnie groźny.

Brazylijczyk nie może też pochwalić się skuteczną obroną w stójce – w dotychczasowej przygodzie z UFC przyjął 22 uderzenia (w tym 10 znaczących), natomiast uniknął/zablokował 19. Jego ofensywa również pozostawia wiele do życzenia, zwłaszcza z uwagi na regularnie przestrzeliwane lewe sierpy i kompletny brak akcji kickbokserskich czy jakichkolwiek kombinacji ciosów. Trafił 22 razy (9 ciosów znaczących, głównie lewe sierpy) na łącznie 51 wyprowadzonych ciosów.

Hallmann vs Trinaldo – na żywioł czy taktycznie

Francisco Trinaldo – jak na krępego i silnego jak tur zawodnika – dysponuje całkiem niezłą kondycją – zmaganie się z nim w klinczu nie wydaje się najlepszym pomysłem. Piotr Hallmann w starciu z Juha-Pekka Vainikainenem na MMA-Attack 3 zaprezentował się bardzo dobrze pod względem taktycznym, świetnie operując właśnie lewym sierpem, czyli doskonałą bronią na Brazylijczyka. Wydaje się, że utrzymanie walki w stójce powinno być celem naszego zawodnika. Druga docelowa pozycja to parter z Płetwalem na górze – Trinaldo nie jest szczególnie groźnym zawodnikiem z pleców. O ile w początkowej fazie walki jest w stanie wydostać się z niekorzystnego położenia, to w trzeciej rundzie walki z wyczerpanym już Gleisonem Tibau nie potrafił zrzucić z siebie rywala, będąc skontrolowanym na plecach.

Pomimo tego, że wizualnie lewe cepy Massaranduby wyglądają morderczo, nie niosą ze sobą szczególnie wielkiej siły – przyjmowali je wszyscy, poza CJ Keithem, rywale Brazylijczyka i tylko raz zdołał on powalić swojego rywala (Gleisona Tibau), choć było to raczej w szalonej wymianie. Pytanie, jak do pojedynku podejdzie Piotr Hallmann – czy będzie szedł ostro do przodu, jak w zdecydowanej większości swoich pojedynków, czy też bardziej wyrachowanie – jak w starciu z Finem ostatnio. Pierwsze podejście może spowodować, że błyskawicznie ubije Trinaldo, czym wyrobi sobie dobrą markę w UFC już na starcie. Może go to też jednak zaprowadzić na manowce, jeśli nadzieje się na któryś z cepów Brazylijczyka albo znajdzie się pod nim w parterze. W podejściu taktycznym natomiast, zakładającym punktowanie Francisco w stójce oraz próby położenia go na plecach, ryzyko jest mniejsze, ale i do wygranie jest nieco mniej. Przynajmniej teoretycznie, bo w praktyce może okazać się i tak, że walcząc ostrożnie, Hallmann będzie w stanie zdusić bądź znokautować Trinaldo – choć biorąc pod uwagę, że Massaranduba nigdy nie przegrał przez nokaut a przez poddanie tylko raz, z Youri Alcantarą jeszcze na galach Jungle Fights, zadanie stojące przed Płetwalem na pewno nie należy do łatwych.

Tak czy inaczej przewaga techniczna Piotra Hallmanna w stójce, dobre zapasy oraz kondycja powodują, że możemy z optymizmem patrzeć na jego starcie z Francisco Trinaldo. Trzymając mocno kciuki… do boju, Płetwal!

PS. Jeśli, drogi Czytelniku, przypadł Ci ten artykuł do gustu, podziel się nim, proszę, na Facebooku lub gdziekolwiek, gdzie rozmawia się o MMA. Dzięki!

…………………

Pozostałe części cyklu Sierpem:

Fenomen Conora McGregora
Machida vs Davis – kontrowersja czy skandal?
Weidman detronizuje Silvę
Analiza stójki Chrisa Weidmana
Szczwany lis Fabricio Werdum
Jak JDS znokautował Hunta?
JDS vs Hunt – analiza przed walką
Czy Daniel Cormier to Fedor 2.0?
Gegard Mousasi – archetyp fightera
Held nie ubił Jansena – analiza
Held vs Jansen – jak w stójce ubić Dave’a cz. II
Held vs Jansen – jak w stójce ubić Dave’a
Machida nieuchwytny dla Hendersona
Aldo vs Edgar – analiza rund mistrzowskich
Aldo vs Edgar – analiza pierwszych 3 rund
Jak Pettis ubił Cerrone
Velasquez vs JDS II – analiza walki
Boks Juniora dos Santosa
Stójkowy arsenał Nate’a Diaza
Te Huna i jego boks
Co na GSP ma Condit