Przed burzą – UFC 171, Hendricks vs Lawler

KARTA WSTĘPNA

170 lbs: Kelvin Gastelum vs Rick Story

Utalentowany, ledwie 22-letni zwycięzca 17. sezonu TUFa Kelvin Gastelum (7-0, 2-0 UFC) w interesująco zapowiadającym się starciu skrzyżuje rękawice z 29-letnim weteranem UFC Rickiem Storym (16-7, 8-5 UFC).

Wydaje się, że w płaszczyźnie stójkowej przewagę powinien mieć znacznie bardziej doświadczony, Story, ale pamiętajmy, że pomimo tego, iż rzuca on często ciosy z pełną siłą, to ich faktyczna moc nie jest szczególnie duża. Story zanotował w całej swojej karierze jak dotychczas tylko cztery zwycięstwa przez (T)KO, co dość jasno obrazuje faktyczny ciężar jego ciosów. Gastelum z kolei zaprezentował się wybornie w swoim ostatnim starciu z Brianem Melanconem, powalając go na deski kapitalną kombinacją, by następnie błyskawicznie skończyć walkę duszeniem zza pleców. W porównaniu do debiutu Kelvina w UFC, w którym wymęczył wygraną nad Uriahem Hallem w kategorii średniej, pojedynek z Melanconem pokazał, jak wielki progres poczynił w płaszczyźnie stójkowej w relatywnie krótkim czasie. Uważam, że stójkowo obaj zawodnicy będą prezentować zbliżony poziom, choć porównując rzucane z pełną mocą ciosy Story’ego z kombinacjami Gasteluma, trudno nie skłaniać się minimalnie w stronę tego ostatniego.

Horror to solidny zapaśnik, który jest w stanie położyć na plecach niemal każdego, ale jego defensywne zapasy nie należą do najlepszych i spodziewam się, że mający jeszcze lepsze szlify zapaśnicze Kelvin będzie chciał to wykorzystać – co wydaje się tym bardziej zasadne, że Rick nie jest groźny, walcząc z pleców. Nieustanne zagrożenie, jakie obaleniami sprawiał będzie Story’emu Gastelum działać będzie też na korzyść tego ostatniego w stójce, powstrzymując ofensywne zapędy Ricka. Z drugiej strony jednak, wcale nie zdziwię się, jeśli to Story szukał będzie sprowadzenia.

Trudno nie odnotować czynnika, który może okazać się kluczowym w tym pojedynku. Otóż, obaj zawodnicy walczą niezwykle agresywnie od samego początku, wywierając nieustannie presję na swoim rywalu. Idą do przodu, uderzają, klinczują, szukają obalenia (tu akurat bardziej Gastelum niż Story), ale mocno różni ich to, że Kelvin jest w stanie wysokie tempo utrzymać przez pełne trzy rundy, natomiast Rick w trzeciej łapie już zadyszkę. Jako, że Story nie bije szczególnie mocno, a sam dysponuje twardą szczęką – jeszcze nie przegrał przez nokaut w karierze – to spodziewam się, że walka rozegra się na pełnym dystansie, co oznacza, że niemal z automatu trzecią rundę możemy zapisać Gastelumowi. Będzie zatem musiał wygrać jeszcze tylko jedną z dwóch rund, co może się powieść, choć warto odnotować, że wraca po kontuzji kolana (nie było to jednak żadne zerwanie więzadła) i nie zrobił wagi, co stawia pod niewielkim znakiem zapytania jego aktualną formę.

Na pewno jednak Rick Story to rywal, z jakim Gastelum jeszcze się nie mierzył. Pokonanie po kontrowersyjnej decyzji apatycznego Halla i demolka na średniaku Melanconie to całkiem solidne podstawy, które jednak mogą runąć w konfrontacji z twardym jak skała Storym. Przewidywanie walk tego ostatniego to zresztą trudny kawałek chleba, bo Amerykanin ma poważne problemy z utrzymywaniem formy, przegrywając teoretycznie łatwiejsze starcia (Charlie Brenneman, Mike Pyle), wygrywając trudniejsze (Thiago Alves, Thiago Alves). Mimo wszystko postawię na to, że nieustanna presja i lepsza kondycja oraz umiejętności zapaśnicze zaprowadzą przygotowującego się do tego starcia wspólnie z Johnym Hendricksem Gasteluma do zwycięstwa po decyzji sędziowskiej.

Zwycięzca: Kelvin Gastelum przez decyzję.

BUKMACHER MMA

Aktualnie Kelvin Gastelum jest faworytem tego starcia – bukmacherzy płacą za jego zwycięstwo około 1.60. Postawiłem na niego, gdy kurs wynosił 1.85. Aktualny nie jest już tak interesujący. Ba, 2.40 na Story’ego wygląda zachęcająco – jego doświadczenie oraz fakt, że Gastelum miał problemy ze zrobieniem wagi, mogą być cennymi sygnałami uzasadniającymi postawienie na wygraną Story’ego. Ja odpuszczam, ale tylko dlatego, że postawiłem wcześniej na Gasteluma – gdyby kursy od początku wyglądały tak, jak teraz, postawiłbym na Ricka.

Propozycja – no bet.

145 lbs: Jimy Hettes vs Dennis Bermudez

W niezwykle ciekawie zapowiadającym się boju dwóch zawodników, którzy mają aspiracje dołączenia na czołówki dywizji piórkowej, Jimy Hettes (11-1, 3-1 UFC) zmierzy się zawsze efektownym czołgiem Dennisem Bermudezem (12-3, 5-1 UFC).

Hettes będzie miał po swojej stronie przewagę warunków fizycznych, ale myślę, że decydujące w tym pojedynku okażą się dwa inne elementy – umiejętności stójkowe oraz możliwość decydowania o tym, gdzie toczyć będzie się walka. Oba te czynniki bardzo mocno faworyzują Dennisa Bermudeza, który może i czasami (często?) jest nazbyt porywczy w stójce, dając się ponosić emocjom i przechodząc w berserker mode, ale jego umiejętności kickbokserskie stoją o co najmniej jeden poziom wyżej niż to, co prezentuje Hettes. Pamiętajmy, że potwornie statyczny w stójce Jimy bardzo wyraźnie przegrywał wymiany uderzeń zarówno z Marcusem Brimagem – co może wielkiej ujmy nie przynosi, choć sposób, w jaki potraktował go później Conor McGregor może sugerować co innego – a także z Robertem Whitefordem, ówczesnym debiutantem w UFC, który wziął walkę w zastępstwie, mając bardzo niewiele czasu na przygotowania. Bermudez stójkowo prezentuje poziom co najmniej porównywalny z Marcusem Brimagem, nie spodziewam się zatem, by miał większe (jakiekolwiek?) problemy z obijaniem Hettesa.

Jedyną nadzieją Jimy’ego pozostaje parter. Pamiętajmy bowiem, że wszystkie porażki, jakie w karierze zaliczył Bermudez, były następstwem poddania. Problem jednak dla Hettesa w tym, że Bermudez to zapaśnik. W defensywie wręcz doskonały. Może się pochwalić obroną obaleń na poziomie aż 89%, co stanowi jeden z najlepszym wyników dywizji. Jest znacznie lepszym zapaśnikiem niż Marcus Brimage, którego nie był w stanie obalać Jimy Hettes (2/9 udanych sprowadzeń). Do tego jest niższy, szybszy, zwinniejszy. Myślę, że Hettes będzie miał ogromne problemy z przenoszeniem walki do parteru, co końcowym rozrachunku okaże się gwoździem do jego trumny, bo w stójce z Bermudezem nie ma czego szukać.

Dennis ma wszelkie narzędzia, by tą walkę wygrać, jeśli podejdzie do sprawy taktycznie. Warto jednak pamiętać, że Bermudez ma w sobie sporo szaleństwa (co mu się jednakowoż chwali) i może się okazać, że w następstwie jakiejś szalonej wymiany, do której prędzej czy później doprowadzi, walka przeniesie się prosto do parteru lub też do klinczu – a tam Hettes będzie mógł odpalić swoje Judo. Mimo wszystko nie spodziewam się, by taki scenariusz był jakoś szczególnie prawdopodobny. Myślę, że Bermudez punktował będzie w stójce swojego rywala, ostatecznie zwyciężając na kartach sędziowskich.

Zwycięzca: Dennis Bermudez przez decyzję.

BUKMACHER MMA

Kurs na Bermudeza waha się w granicach 1.35, natomiast na Hettesa około 3.15. Nie ukrywam, że bliżej mi do tej pierwszej pozycji – przewaga zapaśnicza Dennisa powinna okazać się kluczem do jego zwycięstwa, nawet pomimo tego, że w momencie, gdy walka trafi do parteru, będzie musiał mieć się na baczności. Uważam, że 1.35 może być całkiem niezłą opcją w jakiejś kombinacji, choć przyznam szczerze, że oczekiwałem czegoś w granicach 1.45-1.50…

Propozycja – no bet.

170 lbs: Alex Garcia vs Sean Spencer

Walczący wszelkimi sposobami ze zdjęciem z gymu TriStar piętna nudziarstwa, kalkulacji i wyrachowania (innymi słowy… perfekcji?) Alex Garcia (11-1, 1-0 UFC) skrzyżuje rękawice z Seanem Spencerem (11-2, 2-1 UFC).

Kanadyjczyk to wszechstronny zawodnik umiejętnie łączący aspekty kicbokserskie z zapaśniczymi i grapplerskimi, który jednak słynie przede wszystkim z ogromnej dynamiki i nokautującego ciosu, o czym w debiucie w UFC Garcii przekonał się znokautowany błyskawicznie Ben Wall. Spencer z kolei w stójce prezentuje się całkiem nieźle od strony ofensywy, dobrze korzystając z kombinacji bokserskich i ciosów prostych, za to w defensywie jest już znacznie gorzej – raz po raz daje się trafiać, a jego garda ma więcej dziur niż dobry, szwajcarski ser.

Nie spodziewam się, by ta walka przeniosła się do parteru, a jeśli tak się stanie, to prawdopodobnie dlatego, że Garcia z jakiegoś powodu tego zapragnie. Rzeczonym powodem mogą być – w optymistycznym dla Spencera scenariuszu – może nie niosące ze sobą destrukcyjnej siły, ale techniczne bite, precyzyjne proste w wykonaniu Amerykanina. Pamiętajmy też, że Alex Garcia walczy agresywnie, od początku walki szukając jej skończenia i angażując dużo energii w każdy niemal rzucany cios – nie wpływa to najlepiej na jego zasoby kondycyjne, co utrzymujący niższe, ale równe tempo Spencer może wykorzystać na swoją korzyść.

W mojej opinii jednak pozytywy, jakie można wyłuskać ze stójkowej ofensywy Spencera, będą z nawiązką niwelowana przez być może mniej technicznego, ale piekielnie eksplozywnego i ciężko bijącego Garcię. Spodziewam się, że podopieczny Firasa Zahabiego rozstrzygnie ten pojedynek najpóźniej w drugiej rundzie – jeśli tak się nie stanie, lepszy kondycyjnie, ale absolutnie nie będący typem finishera (7/11 wygranych przez decyzję) Spencer będzie miał szansę ugrać werdykt sędziowski.

Zwycięzca: Alex Garcia przez (T)KO.

BUKMACHER MMA

Garcia jest bardzo wyraźnym faworytem tego starcia – bukmacherzy za jego wygraną płacą tylko około 1.25. Kurs na Spencera przekracza 4.00. Nie uważam, by któryś z nich był szczególnie atrakcyjny, choć być może wykorzystanie tego na Garcię w jakimś dublu może mieć sens i sam nad taką opcją się zastanawiam. Póki co jednak…

Propozycja – no bet.

155 lbs: Frank Trevino vs Renee Forte

Debiutujący w UFC Frank Trevino (11-0, 0-0 UFC) zmierzy się z mającym nóż na gardle po ostatniej porażce Renee Forte (8-3, 1-2 UFC).

Obaj zawodnicy nie zachwycają. 31-letni Trevino nie ma w swoim CV żadnych solidnych ani nazwisk, natomiast Fortee po słabym występie w pierwszym brazylijskim TUFie przegrał dwa z trzech pojedynków w UFC. Amerykanin schodzi po raz pierwszy do kategorii lekkiej, ale myliłby się ten, kto myślałby, że będzie on dysponował jakąś szczególną przewagą warunków fizycznych – już na tle lokalnych półśrednich jego wielkość nie robiła wrażenia. Będzie to też debiut Trevino w UFC, co może odbić się na jego występie.

Żaden z zawodników nie jest wybitny ani nawet bardzo dobry w żadnej płaszczyźnie, ale na podstawie obejrzanych walk Trevino wydaje mi się, że niewielką przewagę zarówno w stójce, jak i przede wszystkim w parterze powinien mieć Brazylijczyk. Amerykanin w jednej z walk, wzorem chyba Janka Błachowicza, tak nieudolnie próbował obalać rywala, że ten ostatni wylądował w dosiadzie. Bez większego przekonania – wszak trudno o takie w przypadku debiutującego w UFC zawodnika, który na dodatek schodzi do niższej kategorii wagowej – stawiam na wygraną Renee Forte.

Zwycięzca: Renee Forte przez decyzję.

BUKMACHER MMA

W opinii bukmacherów niewielkim faworytem tego pojedynku jest Renee Forte, na którego kurs wynosi około 1.75. Zwycięstwo Amerykanina wycenione zostało na około 1.95. W mojej ocenie takim kursom bardzo daleko od bycia atrakcyjnymi. Brak równej formy Brazylijczyka w połączeniu z wieloma znakami zapytania związanymi z Amerykaninem mocno odstraszają.

Propozycja – no bet.

125 lbs: Justin Scoggins vs Will Campuzano

Ledwie 21-letni Justin Scoggins (8-0, 1-0 UFC) w swoim debiucie efektownie rozprawił się z Richie Vaculikiem, a teraz wziął walkę przeciwko Willowi Campuzano (13-5, 0-3 UFC), który jeszcze w UFC nie zwyciężył pomimo trzech podejść. Tank tym samym zastąpił kontuzjowanego Darrella Montague, mając około miesiąca na przygotowania.

Scoggins to szalenie utalentowany zawodnik, który stylem przypomina odrobinę krzyżówkę Stephena Thompsona (z którym kiedyś trenował) i Lyoto Machidy – na ogół trzyma nisko opuszczone ręce, porusza się jak karateka, świetnie kontrolując dystans, lubi kontrować. W przeciwieństwie do tych dwóch zawodników jednak Scoggins nie stroni również od parteru, co udowodnił w swoim debiucie w UFC. Młodzian dysponuje nie tylko bogatym arsenałem niekonwencjonalnych kopnięć, ale też poważną siłą drzemiącą w jego kończynach – aż 6 z 8 zwycięstw zanotował przez (T)KO, co jak na muszego wyczynem jest nie lada.

Campuzano w swoim powrocie do UFC wziął z niewielkim wyprzedzeniem walkę z Sergio Pettisem w kategorii koguciej i pomimo tego, że przegrał, zaprezentował się całkiem przyzwoicie. W tamtym pojedynku szukał przede wszystkim obaleń, by wyeliminować stójkową grę młodszego Pettisa, w konfrontacji z utalentowanym strikerem w osobie Scogginsa spodziewam się podobnej taktyki – choć Campuzano również preferuje wymiany stójkowe.

Czy zatem Will będzie w stanie obalać Scogginsa? Ten ostatni twierdzi, że jest doskonałym zapaśnikiem i choć przykładowo w starciu z Jacobem Hebeisonem 14 miesięcy temu prezentował się w tym aspekcie bardzo dobrze, to trzeba brać poprawkę na klasę jego rywali i być ostrożnym w wyciąganie z takich potyczek zbyt daleko idących wniosków. Z drugiej jednak strony, Scoggins robił dokładnie to, czego można oczekiwać od zawodników dołączających do UFC – demolował słabeuszy. Myślę, że szybkość i dobra praca na nogach mogą w zalążku stopować próby obaleń Campuzano – a szarżowanie na Scogginsa może nie być dobrym pomysłem.

Scoggins po ostatniej potyczce porzucił obóz Grega Jacksona i teraz przygotowywał się w American Top Team, głównie z Bradem Pickettem. Wszystko to brzmi obiecująco, ale jest jeden mały szkopuł, który stanowić może poważny problem dla Scogginsa. Nawet nie chodzi o większe doświadczenie Campuzano. Chodzi o rozmiary, którymi Will będzie bardzo wyraźnie górował nad Scogginsem. Campuzano przewyższa Scogginsa wzrostem i zasięgiem ramion aż o 12 centymetrów. Spodziewam się, że będzie dużo większy i prawdopodobnie silniejszy. Być może będzie w stanie przedzierać się przez pięści i kopnięcia Scogginsa, by skracać dystans i przenosić walkę do klinczu oraz do parteru, gdzie powinien mieć przewagę. Z drugiej jednak strony, z pewnością w pewnym stopniu przewaga zasięgu Campuzano niwelowana będzie odwrotną pozycją, z której walczy Scoggins.

Tym niemniej, w konfrontacji techniki z siłą skłaniam się ku tej pierwszej. Czasami przegrywa ona co prawda z sercem do walki – a takowego Campuzano nie można odmówić – ale skłaniam się ku temu, że tym razem tak się nie stanie.

Zwycięzca: Justin Scoggins przez decyzję.

BUKMACHER MMA

Bukmacherzy postawili Scogginsa w roli faworyta, płacąc za jego zwycięstwo okło 1.45 – za każdą postawioną złotówkę na underdoga Campuzano można zarobić około 2.55. Myślę, że takie rozłożenie szans obu zawodników mniej więcej odpowiada rzeczywistości. Kurs na Scogginsa nie jest jednak specjalnie atrakcyjny, a i 2.55 na Campuzano nie prezentuje się szczególnie interesująco. Ten ostatni będzie co prawda sporo większy i będzie walczył z nożem na gardle (porażka = zwolnienie), ale te aspekty nie są warte podjęcia ryzyka.

Propozycja – no bet.

185 lbs: Sean Strickland vs Bubba McDaniel

Niedoszły przeciwnik Tomasza Drwala na gali PROMMAC, Sean Strickland (13-0, 0-0 UFC) w swoim debiucie w UFC zastąpi Tora Troenga w starciu z Bubbą McDanielem (21-7, 1-1 UFC). Tarzan wziął co prawda tę walkę ledwie dwa tygodnie temu, ale cały czas przygotowywał się pod Goryla, więc jak najbardziej powinien być w formie. Szacunek przy okazji dla matchmakera polskiej organizacji Kamila Zawarskiego za znalezienie zawodnika, po którego w następstwie kontuzji Szweda Troenga zgłosiło się UFC!

Strickland nie jest szczególnie poukładanym uderzaczem – w walkach, które miałem okazję obejrzeć, preferował obalenia i pracę z góry, choć akurat w konfrontacji z McDanielem taka taktyka może być dość ryzykowna, bo ten ostatni preferuje właśnie parter. Dodatkowo Bubba walczy z odwrotnej pozycji i będzie prawdopodobnie dysponował dość wyraźną przewagą warunków fizycznych – nie jest może szczególnie niebezpieczny w płaszczyźnie kickbokserskiej, a jego defensywa pozostawia wiele do życzenia (nie blokuje praktycznie w ogóle lowkingów), ale – jak na zawodnika spod Grega Jacksona przystało – bardzo ochoczo korzysta z kopnięć na kolano. Nie sprawiało to co prawda jakichś szczególnych problemów Bradowi Tavaresowi, ale Hawajczyk to znacznie sprawniejszy striker niż Strickland. Spodziewam się, że walczący z klasycznej pozycji, niepokonany Amerykanin może mieć problemy z tą taktyką McDaniela – pamiętajmy bowiem, że jedno celne kopnięcie na kolano bardzo mocno ogranicza zapędy ofensywne uderzanego (choć zasada ta zdaje się nie dotyczyć Alexandra Gustaffsona z walki z Jonem Jonesem…).

Nie ukrywam, że w stosunku do 23-letniego mającego purpurowy pas BJJ Stricklanda istnieje bardzo wiele znaków zapytania. Nie miałem możliwości oglądania jego ostatnich potyczek, więc być może dzisiaj jest już zupełnie innym zawodnikiem? Pomimo tego, że do tej walki Strickland przez jakiś czas trenował z Michaelem Bispingiem, to większość czasu spędził jednak w małym obozie, gdzie – o ile się nie mylę – jest największą gwiazdą, podczas gdy McDaniel na co dzień szlifuje swoje umiejętności pod okiem Jacksona u boku takich tuzów jak Jon Jones czy Carlos Condit, co w mojej opinii może okazać się istotnym czynnikiem. McDaniel toczył w miarę wyrównany bój stójkowy z Tavaresem, więc nie spodziewam się, by mógł paść po ciosach Stricklanda. Bez wielkiego przekonania postawię na to, że będzie miał przewagę w aspektach zapaśniczych i w parterze zafunduje Seanowi pierwszą porażkę w karierze.

Zwycięzca: Bubba McDaniel przez poddanie.

BUKMACHER MMA

Prawdopodobnie faworytem tego starcia będzie Sean Strickland, choć kursów nadal nie zostały opublikowane. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że tylko 2 z 28 walk stoczonych przez McDaniela dotrwały do decyzji sędziowskich (w przypadku Stricklanda 3 z 13), najbezpieczniej byłoby postawić na to, że walka rozstrzygnie się przed czasem, ale tylko w teorii. W praktyce bowiem nie zamierzam postawić ani na znajdującego się w dolnych rejonach obszarów średnich McDaniela, ani na Stricklanda, który na dzisiaj pozostaje jednym wielkim znakiem zapytania.

Propozycja – no bet.

145 lbs: Daniel Pineda vs Robert Whiteford

Galę otworzy starcie o być albo nie być dla obu rywalizujących zawodników. Daniel Pineda (18-10, 3-3 UFC) przegrał trzy z ostatnich czterech walk, natomiast Robert Whiteford (10-2, 0-1 UFC) jeszcze nie wygrał w oktagonie UFC. Wygrany zostaje, przegrany poszuka szczęście gdzie indziej.

Daniel Pineda to przede wszystkim grappler. Stójkowo nie przebiera w środkach, raz po raz rzucając potężne ciosy, które przeplata efekciarskimi ciosami supermana czy obrotówkami, które jednak rzadko dochodzą celu, a odsłaniają go przeokrutnie. Na uwagę zasługuje jednak jego ochota do uderzania na korpus. Amerykanin jest bardzo agresywny w stójce, choć trudno nie zauważyć, że każdy niemal rzucany cios służy przede wszystkim temu, by skrócić dystans, przedzierając się przez zasieki obronne rywala, i powalić go na plecy, gdzie Pineda mógłby zaprzęgnąć do działania swoje BJJ. Problem z jego grapplingiem jest jednak taki, że o ile ofensywnie prezentuje się nieźle (z 18 zwycięstw 12 zanotował przez poddanie), to z defensywą jest znacznie, znacznie gorzej (6 z 10 porażek przez odklepanie). Na szczęście w starciu z Robertem Whitefordem Amerykanin nie powinien obawiać się arsenału parterowego rywala, bo ten najzwyczajniej w świecie takowym nie dysponuje.

Pierwszy w historii Szkot w UFC to przede wszystkim uderzacz, który czasami poszukuje parteru i uderzeń z góry. Odwrotna pozycja, z której walczy, z pewnością będzie mu pomagała w potyczkach z klasycznie ustawionymi zawodnikami, takimi jak właśnie Daniel Pineda. W swoim debiucie w UFC Whiteford wziął walkę z Jimym Hettesem ledwie kilka(naście) dni przed galą, i… zademonstrował mocno poprawioną względem swoich wcześniejszych występów stójkę – nie uderzał już tak obszernie, był ostrożniejszy i precyzyjniejszy. Najzwyczajniej w świecie w płaszczyźnie kickbokserskiej było od Hettesa lepszy. Nie grzeszył jednak inteligencją, klinczując z Amerykaninem i chyba przeceniając swój czarny pas Judo – czerń Hettesa okazała się znacznie czarniejsza i świetnie wykorzystywał on klincz do sprowadzania Szkota. W parterze natomiast była to już gra do jednej bramki.

Czy Pineda będzie w stanie obalić Whiteforda i poskręcać go w parterze? Jak najbardziej istnieje taka możliwość, choć baza Judo Szkota w konfrontacji z przeciętnymi ofensywnymi zapasami Amerykanina może temu ostatniemu mocno utrudnić zadanie. Ba, nie jest wykluczone, że to dysponujący kiepskimi umiejętnościami obrony obaleń Pineda (8 razy kładł go na plecach Diego Brandao) sam będzie lądował na deskach, choć… nawet z dołu Amerykanin będzie groźny dla Szkota. Skoro był w stanie przy pomoc kimury przetoczyć uzdolnionego grapplersko Brandao prosto do dosiadu, gdzie zasypał Brazylijczyka morderczym gnp, które omal nie zmusiło sędziego do przerwania pojedynku, to i Szkot na górze będzie musiał mieć się na baczności.

Robert Whiteford nieźle poczynał sobie w stójce w pojedynku w Jimym Hettesem, ale gdy walka przenosiła się do parteru, był bezradny. (fot. espn.go.com)

Pineda dysponuje niezłą szczęką – przyjął masę bomb od Brandao, a mimo to cały czas był w grze, choć jego kondycja pozostawiała wiele do życzenia. Nie zmienia to faktu, że stójka Amerykanina absolutnie nie należy do jego mocnych stron – nokaut z rąk nie słynącego z umiejętności kickbokserskich Antonio Carvalho jest tego najlepszym dowodem. Nie ukrywam, że wytypowanie zwycięzcy tego pojedynku sprawia mi sporo trudności. Pierwotnie skłaniałem się ku Pinedzie, ale postawię jednak na to, że dysponujący przewagą kondycyjną i lepszymi umiejętnościami kickbokserskimi, do tego walczący z odwrotnej pozycji Whiteford przetrwa początkową nawałnicę Amerykanina, by od drugiej rundy przejąć inicjatywę w oktagonie, zwyciężając ostatecznie na kartach sędziowskich.

Obaj zawodnicy jednak nie należą do orłów, stąd potencjalnych scenariuszy – łącznie z tym, w którym Pineda szybko obala i poddaje Whiteforda, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że to momentami całkiem szczwany lis (w walce z Brandao symulował, że poważnie odczuł uderzenie na korpus, by chwilę potem na próbującego dobić go Brazylijczyka wyskoczyć z kontrującym łokciem) – jest wiele…

Zwycięzca: Robert Whiteford przez decyzję.

BUKMACHER MMA

Bukmacherzy nie wystawili jeszcze kursów na ten pojedynek, choć trudno sobie wyobrazić, by jeden z tych zawodników był wyraźnym underdogiem (kurs 3.00 i wyżej), a w mojej ocenie tylko wtedy można by się nad taką propozycją pochylić.

Propozycja – aktualizacja po pojawieniu się kursów.