Przed burzą – UFC FN 37, Gustafsson vs Manuwa

KARTA GŁÓWNA

155 lbs: Michael Johnson vs Melvin Guillard

Nie ukrywam, że zazdroszczę ludziom, którzy nie mają problemu ze wskazaniem faworyta w tej potyczce… Ledwie 30-letni, a już będący weteranem, Melvin Guillard (31-12-2, 12-8 UFC) zmierzy się z będącym na fali dwóch efektownych zwycięstw Michaelem Johnsonem (14-8, 6-4 UFC).

Istnieje masa aspektów, które warto wziąć pod uwagę, analizując ten pojedynek – próba nadania im wagi jest jednak szalenie trudna.

Obaj zawodnicy to strikerzy, Guillard w UFC tylko raz udanie przeniósł walkę do parteru w ostatnich 12 walkach, Johnson – cztery razy w 10 pojedynkach. Teoretycznie zatem zapowiada nam się pojedynek kickbokserski, bo dla obu zawodników stójka jest preferowaną płaszczyzną walki. Czy aby jednak na pewno mający zapaśnicze korzenie Melvin Guillarda nie odwoła się do nich, zwłaszcza, jeśli miałby problemy w stójce? Co prawda defensywne zapasy obu są znacznie lepsze niż ofensywne, ale obaj będąc na plecach, zachowują się jak dzieci we mgle, więc być może jeden z nich spróbuje przenieść walkę do parteru i tam poszukać swojej szansy. Z dwóch zawodników wydaje mi się, że większa na to szanse ma Guillard.

Często w kontekście tego pojedynku zaznacza się, że Johnson jest mańkutem, walczy z odwrotnej pozycji, co ma być jego sporym atutem. I chyba w rzeczywistości tak być może – z bardziej znanych mańkutów, z którymi w swojej karierze mierzył się Guillard, warto wspomnieć, że przegrał z Natem Diazem i Jimem Millerem, natomiast pokonał Evana Dunhama. Menace będzie też dysponował 8-centymetrową przewagą zasięgu ramion – która to jednak przewaga może być rekompensowana przez kapitalną dynamikę Guillarda.

W swoich karierach obaj zawodnicy mierzyli się wspólnie z trzema rywalami:

• Johnson świetnie rozprawił się z Joe Lauzonem, podczas gdy Guillard przegrał z nim w upokarzający sposób
• Johnson wypunktował na pełnym dystansie Shane’a Rollera, podczas gdy Guillard znokautował go już w pierwszej rundzie
• Johnson po bardzo dobrym występie znokautował Gleisona Tibau, podczas gdy Guillard pokonał Brazylijczyka niejednogłośną decyzją

Na tle tych samych przeciwników – pomijając aspekt czasowy – lepiej zatem prezentował się Johnson.

Trenujący w Blackzilians zawodnik wziął jednak tą walkę w zastępstwie Rossa Pearsona, mając jeszcze w kościach pojedynek sprzed nieco ponad dwóch miesięcy z Gleisonem Tibau. Czy odbije się to na jego dyspozycji? Z drugiej strony na korzyść Johnsona przemawia wiek zawodniczy Guillarda, który w swojej karierze stoczył już ponad 40 pojedynków i powoli zbliżać się może do granicy, po przekroczeniu której zacznie się jego stopniowy regres.

Statystyki w stójce przemawiają za Guillardem, który (dane za Fightmetric) bije mocniej (średnio potrzebuje 32 znaczących ciosów do knockdownu, Johnson – 47), przyjmuje mniej ciosów na minutę walki (1.67 przyjętych przez Guillarda do 2.77 Johnsona), częściej trafia (42% – 39%), ma lepszą obronę przed uderzeniami (68% – 61%). Jego szczęka zawiodła co prawda w starciach z Joe Lauzonem oraz Donaldem Cerrone, ale i Johnson padał po ciosach Danny’ego Castillo. To, że Melvin Guillard bije mocniej, nie podlega dyskusji – Młody Zabójca zanotował najwięcej knockdownów w historii dywizji lekkiej UFC (13), co stanowi jednocześnie trzeci najlepszy wynik w historii organizacji. Tylko Anderson Silva (17) i Chuck Liddell (14) częściej posyłali na deski swoich rywali.

Które z powyższych aspektów są najważniejsze, którym przypisać największą wagę? Cóż, osobiście widzę to następująco. Johnson zaprezentował się świetnie przeciwko Lauzonowi, z którym Guillard przegrał – mimo wszystko uważam, że wyciąganie z tych walk zbyt daleko idących wniosków nie jest wskazane. Melvin, jak to Melvin, dał się trafić, walka przeniosła się do parteru i było pozamiatane. Wszyscy wiemy, że Guillard często jest nieobliczalny, ale mam wrażenie, że lekko ustabilizował swój styl ostatnimi czasy, czego dowodów szukałbym w jego dwóch poprzednich potyczkach – z Makiem Danzigiem oraz Rossem Pearsonem. Young Assassin walczył znacznie rozsądniej, nie rzucał każdego ciosu z maksymalną siłą, przygotowywał ataki słabszymi uderzeniami, walczył z kontry, nie podpalał się niepotrzebnie – czyżby wydoroślał?

Jeśli przyjrzymy się CV Johnsona, zobaczymy też, że od dawien dawna nie mierzył się ze strikerem, bo do tej kategorii z pewnością nie zaliczymy Gleisona Tibau, Joe Lauzona, Rezę Madadiego, Mylesa Jury czy Danny’ego Castillo. Melvin ma bez porównania większe doświadczenie w starciach z uderzaczami, choć ostatnimi czasy z nimi przegrywał (Jamie Varner, Donald Cerrone). Mimo wszystko byłbym ostrożny z peanami pochwalnymi na cześć stójki Johnsona, patrząc na jego rywali, choć, owszem, od Tyrone’a Sponga z pewnością można się wiele nauczy…

Niemniej jednak, biorąc to wszystko pod uwagę, jest mi trudno typować przeciwko Guillardowi, jeśli pojedynek toczony ma być – a wiele na to wskazuje – tylko w stójce. Jestem sobie w stanie wyobrazić, że walczący z odwrotnej pozycji i mający lepsze warunki fizyczne Johnson wypunktuje, a może nawet znokautuje Guillarda, jeśli ten powróci do starych nawyków, ale… Ta dynamika Melvina… Ta siła drzemiąca w jego pięściach…

Zwycięzca: Melvin Guillard przez (T)KO

BUKMACHERSKO?

Kursy na tą walkę cały czas się zmieniają. Aktualnie faworytem jest Johnson, za zwycięstwo którego bukmacherzy płacą około 1.75. Kurs na Guillarda waha się w granicach 2.15. W mojej ocenie kursy powinny być bardziej wyrównane, a biorąc pod uwagę, że minimalnie bardziej skłaniam się ku Melvinowi, to postawię na niego drobną sumę, ufając w to, że z wiekiem przybywa mu fighterskiego IQ.

Propozycja – Melvin Guillard (2.15)

125 lbs: Brad Pickett vs Neil Seery

Debiutujący w kategorii muszej Brad Pickett (23-8, 3-3 UFC) pierwotnie miał zmierzyć się w sobotę z Ianem McCallem, ale Amerykanin wypadł z pojedynku na niespełna dwa tygodnie przed galą. Zastąpi go debiutujący w UFC mistrz kategorii muszej Cage Warriors Irlandczyk Neil Seery (13-9, 0-0 UFC).

Niemal wszystkie znaki na niebie i ziemi sugerują, że powinien to być spacerek dla Picketta. Jedyna płaszczyzna, w której walkę nawiązać może Neil Seery to stójka – Irlandczyk całkiem nieźle boksuje i w tym elemencie być może nawet przewyższa Picketta. Rzuca precyzyjne kombinacje, nieźle pracuje na nogach, potrafi walczyć z odwrotnej pozycji. Jeśli jednak będzie miał w płaszczyźnie kickbokserskiej niewielką przewagę, to twarda szczęka i ciężkie ręce Anglika powinny bilansować różnice.

Zapasy i parter to już gra do jednej bramki. Przewaga Anglika w tych płaszczyznach powinna być wyraźna. Nie zapominajmy też, że raz obalony Seery straci prawdopodobnie sporo ze swojej stójkowej pewności w myśl zasady, że obawa przed sprowadzeniem pęta ręce. Irlandczyk aż pięciokrotnie w swojej karierze przegrywał przez poddania, a One Punch 43% ze swoich wygranych notował właśnie przez zmuszenie przeciwnika do odklepania.

Niespełna dwa tygodnie na przygotowania również nie wróżą dobrze Seery’emu. W pojedynku z Pickettem jego jedyną nadzieją pozostaje fakt, że Anglik po raz pierwszy zbija do kategorii muszej i może się to negatywnie odbić na jego dyspozycji. Nie spodziewam się jednak, by dyspozycja Brada była aż tak słaba, by dał się pokonać debiutującemu w UFC zawodnikowi z rekordem 13-9, bez żadnych uznanych marek w CV, który dodatkowo wziął walkę z niespełna dwutygodniowym wyprzedzeniem.

Zwycięzca: Brad Pickett przez poddanie.

BUKMACHERSKO?

1.15 na Brada Picketta nie zachęca. 6.00 na Seery’ego wygląda ciekawiej, ale trzeba mieć fantazję, żeby postawić na Irlandczyka. Ja aż takiej nie mam i przy takich kursach nie zamierzam powierzać moich pieniędzy żadnemu z tych zawodników.

Propozycja – no bet.

170 lbs: Gunnar Nelson vs Omari Akhmedov

Utalentowany Islandczyk Gunnar Nelson (11-0-1, 2-0 UFC) wraca do oktagonu po ponad rocznej przerwie spowodowanej naderwaniem więzadeł w kolanie. Przywita go Rosjanin z Dagestanu Omari Akhmedov (12-1, 1-0 UFC).

W swoich dotychczasowych bojach w UFC Nelson błyskawicznie rozprawił się z DaMarquesem Johnsonem, by potem dość przeciętnie zaprezentować się w wygranym boju z Jorge Santiago. Akhmedov z kolei w swoim debiucie bił się w kategorii średniej, gdzie po szalonym boju, w którym był na skraju nokautu, ubił ostatecznie Thiago Perpetuo.

Starcie zapowiada się bardzo ciekawie od strony stylistycznej. W stójce zdecydowanie większymi szlifami technicznymi pochwalić może się kreatywnie walczący Islandczyk, ale… w starciu z Santiago jego garda, a w zasadzie jej brak (Islandczyk walczy często z nisko opuszczonymi rękami), spowodowały, że przyjął masę ciosów od przecież wcale nie wybitnego w płaszczyźnie kickbokserskiej Brazylijczyka. Omari Akhmedov z kolei jest typem zawodnika, który nie kalkuluje zbyt dużo – jeśli atakuje, to zaprzęga do boju najcięższy oręż w postaci potężnych cepów. Bije znacznie mocniej niż Islandczyk, a jeśli dziurawa garda tego ostatniego nadal taką pozostanie, to może on przypłacić swój niekonwencjonalny styl walki pierwszą zawodową porażką. Nie zrozumcie mnie źle, uważam, że Nelson wymiany stójkowe może przegrać wyłącznie na własne życzenie, bo jeśli tylko przestanie momentami być przesadnie nonszalancki – co uchodziło mu płazem w starciu z Santiago, ale nie ujdzie w pojedynku z Akhmedovem – to ma wszelkie narzędzia do tego, by porozbijać w stójce Rosjanina. Powinien być znacznie szybszy od swojego rywala, dzięki czemu taktyka doskok/atak/odejście, którą ochoczo stosował w starciu z Brazylijczykiem, może przynieść mu dużo dobrego – pod warunkiem wszak, że pozostanie uważny… Przynajmniej w pierwszej rundzie, bo spodziewam się, że w kolejnych Omari mocno zwolni.

Rosjanin będzie wyraźnie większy i prawdopodobnie silniejszy od Islandczyka, ale ten jest przyzwyczajony do toczenia bojów z większymi rywalami. W chwili zagrożenia w pojedynku z Perpetuo Akhmedov uciekał się do obaleń, ale mocno pracujący nad zapasami Nelson powinien w tej materii stanowić znacznie większe wyzwanie dla Rosjanina niż jego rywal z debiutu.

Dagestański sambista nie jest ułomkiem w parterze, ale nie mam wątpliwości, że w tej materii daleko mu do błyskotliwości prezentowanej przez Nelsona. Islandczyk był w stanie skontrolować na dole Jorge Santiago, a BJJ Brazylijczyka znajduje się poziom wyżej niż to Rosjanina – pamiętajmy bowiem, że w swoim debiucie był za plecami Perpetuo, a nic z tej dogodnej pozycji nie potrafił wyczarować, szybko ją zresztą tracąc.

Największym znakiem zapytania pozostaje jednak forma Islandczyka, który, jak wspominałem, nie walczył od ponad roku. Na papierze bowiem Nelson ma wszystkie karty w swoich rękach, musi tylko mądrze je rozegrać. Jeśli to zrobi, nie powinien mieć problemów z pokonaniem twardego, ale surowego technicznie i pierwszy raz zbijającego do kategorii półśredniej Akhmedova.

Zwycięzca: Gunnar Nelson przez poddanie.

BUKMACHERSKO?

Bukmacherzy płacą około 1.35 za wygraną Gunnara Nelsona. Nie ukrywam, że jestem lekko rozdarty w kwestii postawienia na Islandczyka… Akhmedova, za którego płacą około 3.60, nie rozważam w ogóle. Gdybyż tylko kurs na Gunnara wynosił 1.50, chociaż 1.45, nie wahałbym się ani przez chwilę, ale 1.35 odrobinę powstrzymuje moje zapędy. Prawdopodobnie po ważeniu podejmę ostateczną decyzję, a teraz…

Propozycja – no bet.