Przed burzą – UFC Fight Night 35

Puczi, właśnie nie wskazuje wiele, bo obaj przegrali z Assuncao…

W każdym razie cała zapowiedź jest już gotowa, trzeba odświeżyć.

Od dołu lecąc:

Widać, że Benneman był przygotowany na tajski klincz, z którego ochoczo korzysta Dariush, ale suma summarum jego błąd i słaba szczęka w porównaniu z wykorzystaniem okazji przez Irańczyka zadecydowały. Szkoda, że dłużej się nie potoczyło, to byśmy się o tym ostatnim więcej dowiedzieli.

Pichel zgodnie z planem, choć spodziewałem się, że więcej będzie się bił w stójce, no ale skoro miał przewagę w parterze, to dlaczego nie korzystać.

Smolka to zdecydowanie największe pozytywne rozczarowanie – Ozkilic kondycyjnie nie wytrzymał ciągłej presji Hawajczyka, a i kolana na korpus zrobiły swoje. Z jednej strony zatem Turek poniżej oczekiwań, ale Smolka znacznie powyżej. Warto mieć go na oku.

Houston w walce, w której mogło zdarzyć się wszystko, przegrał na własne życzenie, oddając w zasadzie bez walki trzecią rundę. Oto skutki panicznej obawy przed sprowadzeniem. Tym niemniej bardzo podobała mi się momentami praca Briana, jego lewy prosty był chwilami naprawdę dobry. Pewnie wyleci teraz, ale po 2-3 dobrych wygranych i „ogarnięciu się” powinien wrócić.

Silverio pełna dominacja, problemy Isaaca (kontuzje, brak kasy, krótki obóz), o których pisałem, pewnie nie pozostały bez wpływu na jego wystep. Silverio ląduje obok Martinsa na mojej liście dwóch perspektywicnzych lekkich z Brazylii.

Zasłużona wygrana ładnie pracującego na nogach Nijema. Miał kilka dobrych momentów w stójce, bo ogólnie jest to całkiem niezły zawodnik, tylko że kruchoszczęki, więc jeden błąd w jego przypadku może oznaczać koniec walki, podczas gdy fighter z normalną szczęką miałby jeszcze okazję go naprawić.

Absolutna deklasacja w wykonaniu Cole’a Millera. Postawiłem na niego w Lidze (u buka na Sicilię), ale nie spodziewałem się aż takiej dominacji, choć widząc zamaszyste sierpy Sama z pierwszej rundy, można było przewidzieć, jak to się skończy – Miller ładnie trzymał dystans, Sicilia się pompował (jak to w każdej niemal walce) i było pozamiatane.

Punktowałem walkę dla Ortiza, ale bywa i tak… Zgodnie z przewidywaniami był to znacznie bardziej wyrównany pojedynek niż mogło się wydawać – głównie dlatego, że zbyt dużo hype’u miał Moraga, który tak naprawdę nie jest jakimś szczególnie dobrym zawodnikiem w dywizji muszej. Momentami świetne zapasy Ortiza i trochę go szkoda, że nie dano mu wygranej.

Romero zaprezentował się poniżej oczekiwań, będąc pasywnym w stójce, nie przygotowując ataków tylko od razu ruszając z potężnymi sierpami czy podbródkowymi. Potwierdziło się, że obalenie Kubańczyka nie jest takie trudne, ale utrzymanie go w parterze – tak. Jakość ofensywnych zapasów w MMA musi jeszcze udowodnić – moja teoria jest taka, że od wielu lat traktuje je po macoszemu, koncentrując się na stójce i stąd wicemistrz olimpijski nie jest w stanie powalać innych, samemu lądując na plecach. Tak czy siak pokazał twardą szczękę, duże serce do walki i nieustępliwość. Kondycyjnie już słabo wyglądał w trzeciej rundzie, ale Brunson jeszcze słabiej i…

TJ Dillashaw, absolutna dominacja, spodziewałem się, że będzie lepszy w każdej płaszczyźnie, ale że aż tak? Mocny występ Amerykanina, a niektórej kombinacje przepiękne.

Tavares wygrał swoją aktywnością, choć trzeba w sumie przyznać, że jego ciosy dochodziły częściej, obalał. W pełni zasłużone zwycięstwo nad po raz kolejny ospałym i pasywnym Larkinem.

Rockhold zgodnie z przewidywaniami nie miał problemów, wykorzystując bardzo dobrze swój zasięg. Nie spodziewałem się jednak, że ubije Costę już w pierwszej rundzie!

Ogólnie typowanie 8/12, gala niezła, ale bez żadnej rewelacji i momentów, które zapadłyby na dłużej w pamięci.