Dan Henderson: „Nie spodziewał się, że taki mały gość uderza tak mocno”

Dan Henderson podsumowuje swoją sportową karierę, wskazując swoje największe sukcesy oraz wspominając walkę z Fedorem Emelianenko.

W swojej ostatniej walce w karierze zadał rywalowi mnóstwo obrażeń, ale nie wystarczyło to do uzyskania przychylności ze strony sędziów punktowych. W październiku zeszłego roku Dan Henderson (32-15) przegrał rewanżowe starcie z Michaelem Bispingiem podczas gali UFC 204.

Po walce ogłosił zakończenie sportowej kariery – co anonsował zresztą już wcześniej, zapewniając, że zawiesi rękawice na kołku bez względu na wynik.

Kilka miesięcy później – pomimo tego, że nadal uważa, iż to jego ręka powinna była powędrować w górę w Manchesterze – zdanie podtrzymuje.

Nie mam żadnych ciągotek do powrotu.

– powiedział Henderson w rozmowie z MMAFighting.com.

Robiłem to wystarczająco długo, 20 lat. Gdybym miał ciągotki do powrotu, poszedłbym do klubu, posparował z gośćmi i przez resztę dnia bym umierał. I w ten sposób pozbyłbym się tych ciągotek.

Zanim zadebiutował w MMA, co miało miejsce w 1997 roku, miał już za sobą bogatą karierę zapaśniczą. W 1992 i 1996 roku reprezentował Stany Zjednoczone na Igrzyskach Olimpijskich, pierwsze kończąc na 10. miejscu, drugie – na 12.

A young Dan Henderson competing at the 1992 Olympic Games in Barcelona

Henderson will compete one last time this Saturday in Manchester pic.twitter.com/3uF2TFWnPF

— MMA History Today (@MMAHistoryToday) October 7, 2016

Na przestrzeni swojej 20-letniej kariery w MMA zasłynął przede wszystkim z kowadła w prawej ręce, określanego mianem H-Bomb.

Nie miałem świadomości mocy drzemiącej w mojej prawej ręce do czasu, gdy nie zacząłem MMA.

– przyznał Henderson.

Nigdy nie wdawałem się w jakieś uliczne walki. W całym życiu miałem może dwie albo trzy, a i tak w większości zmieniały się w zawody zapaśnicze.

Żaden inny zawodnik nie może pochwalić się tak bogatą listą ofiar jak Henderson. W pokonanym polu zostawiał między innymi takich tytanów jak Fedor Emelianenko, Mauricio Shogun Rua (dwukrotnie), Wanderlei Silva, Vitor Belfort, Antonio Rodrigo Nogueira, Michael Bisping, Hector Lombard czy Rousimar Palhares.

Zapytany o swój największy sukces sportowy, wskazuje jednak kilka z nich.

Dwa występy na Igrzyskach Olimpijskich, a jeśli chodzi o MMA to zdobycie dwóch pasów PRIDE i na pewno turniej RINGS był moją pokazówką, bo byłem najmniejszych gościem z trzydziesty dwóch, a wygrałem; zdobycie pasa mistrzowskiego Strikeforce i znokautowanie Fedora.

W ocenie wielu to właśnie zwycięstwo z Ostatnim Carem było największym w historii bojów Hendersona w MMA, ale Amerykanin nie jest w stanie definitywnie tego stwierdzić.

I tak, i nie. Przegrał swoje dwie poprzednie walki, co troszkę odbiera mojej wygranej.

– powiedział Henderson.

Uważam jednak, że mocno trenował do naszej walki i wyszedł tam przygotowany. Ale sądzę, że nie spodziewał się, że taki mały gość może uderzać tak mocno.

*****

Gegard Mousasi: „Wiem dokładnie, jak będzie walczył Chris Weidman”